Etapa de Olveiroa a Fisterra

km 34,9

Tempo 08H 15’

Dificultade media

Albergues 22

Dispoñible sen conexión

Información sobre a etapa 3: Etapa de Olveiroa a Fisterra

Ampliar mapa

Puntos de interese da etapa 3: Etapa de Olveiroa a Fisterra

7 Albergue do Sol
6 Albergue O Encontro Finisterra
5 Albergue de Paz
4 Albergue Finistellae
3 Albergue de Peregrinos de Fisterra
2 Albergue O Bordón
1 Albergue O Camiño das Estrelas

O itinerario

Km 0. Olveiroa(Albergues. Bares)

Descendemos a rúa do albergue e viramos á dereita para saír de Olveiroa pola pista asfaltada. Hai que prestar atención porque en breve, á altura da mouteira 34,558, debemos torcer á esquerda para cruzar un arroio e tomar unha senda encaixada que desemboca na pista que se dirixe a o encoro do Castrelo. Tras unha curva collemos, pola dereita, un camiño que sobe cara a unha liña de aeroxeradores. Máis adiante deixamos este camiño e avanzamos pola ladeira da montaña cunhas vistas incribles de o río Xallas, que flúe encajonado por unha tupida vexetación. Terminamos baixando ao lugar de Vao de Ripas, onde cruzamos o río de Hospital por unha ponte de pedra rehabilitado no ano 2005 pola AGACS (Km 2,7).Salvamos unha costa e entramos en Logoso, aldea situada nas ladeiras de o monte Castelo.

Km 3,7. Logoso(Albergue-Tenda. Bar)

Atravesamos este pequeno lugar e abordamos unha levadía subida até a aldea de Hospital, onde collemos a estrada CP-3404 (Km 5,1). Aos poucos metros hai un bar con albergue a man esquerda. É o último punto de avituallamiento até Cee, así que convén comer algo ou aprovisionarse de bebida e algún bocadillo. Pasado o bar acurtamos un treito pola estrada antiga para desembocar na rotonda onde se atopa a mouteira que bifurca os camiños a Fisterra e Muxía. Consultade etapa 4 para o traxecto cara a Muxía!

Km 6. Bifurcación Fisterra e Muxía

Continuamos pola esquerda, en dirección Fisterra, e pasada a fábrica deixamos a estrada pola dereita para tomar unha boa pista rodeada dunha paisaxe aberta de toxos, piñeiros e eucaliptos. Condúcenos até o cruceiro de Marco do Couto (Km 8,4), tamén neste lugar colocouse en 2022 unha escultura do monstro Vákner, un mito da idade media. Continuamos por un terreo similar, con vistas a man esquerda de Buxantes, até a ermida da nosa Señora das Neves. Hai un merendero onde podemos facer un alto (Km 10,5).A continuación, percorremos o repoboado monte do Lousado por cómodas pistas até a ermida de San Pedro Mártir, da parroquia de Pereiriña. Manuel Vilar cita que “a construción pode estar relacionada co mosteiro de Santa Tasia” (Km 13,8). Prolongamos a camiñada até o cruceiro dá Armada, que podemos observar a man dereita. Desde aquí xa se pode ver o Cabo Fisterra bañado polo Atlántico (Km 16,2).Tras o cruceiro sobrevén un empinado descenso, con vistas á ría de Corcubión, que conduce até Camiños Chans e Cee, lugares onde tamén hai opción de finalizar a etapa grazas á apertura de varios albergues privados. O itinerario conduce polo Campo Sacramento e rúa Magdalena até o centro de Cee, onde se atopa a igrexa de Santa María de Xunqueira, do século XVI e con capela maior de estilo gótico. Cee estivo poboada na antigüidade polos Nerios. Cara ao século XII foi unha pequena vila agrícola e nos tempos actuais é o municipio máis grande da Costa da Morte con preto de 8.000 habitantes.

Km 19,5. Cee(Todos os Servizos)

Pódese ir cara a Corcubión tomando o paseo máis próximo á praia. Hai unha mouteira xacobea que nos desvía pola parte de atrás, pero merecen máis as vistas ao mar e o porto. Ao chegar a Corcubión hai que cruzar o paso de peóns que se atopa xunto á oficina de Correos para enlazar co trazado oficial. Pola rúa San Marcos chegamos até a igrexa do mesmo nome. Substituíu á antiga parroquial de San Andrés de Canle, está declarada Ben de Interese Cultural e é de estilo gótico mariñeiro, aínda que ten partes barrocas e mesmo neogóticas, como é o caso da fachada.

Km 21. Corcubión(Todos os Servizos)

Xunto ao templo tomamos as escaleiras da dereita e pola rúa das Mercés imos ao campo do Rolo, con parque infantil. Neste punto ascendemos por unha calzada que nos gratificará cunhas bonitas vistas de Corcubión e Cee. O ascenso non termina e hai que empregarse a fondo para superar o curta pero exixente rampla que ascende até o campo de San Roque, onde se atopa o albergue xestionado pola AGACS, e a aldea de Vilar (Km 21,8).

Km 21,8. Vilar(Albergue)

Máis adiante, tras cruzar a estrada, tomamos un camiño que descende novamente até a AC-445. Case sempre pola beiravía pasamos Amarela e despois Estorde. Á entrada de Sardiñeiro deixamos un treito a estrada para regresar a ela e abandonámola á altura da rúa Nova.

Km 25,7. Sardiñeiro(Bares. Tenda)

Despedímonos desta localidade por un agradable tramo, que foi Camiño Real, onde non será difícil que vexamos a máis dun cazador adestrando aos cans. Finaliza en un miradoiro sobre Fisterra e o Cabo (Km 27,5). Tras cruzar de novo a estrada descendemos súbitamente para rodear a cala do Talón. Outro breve tramo de estrada conduce até Calcoba, onde brota o extenso areal de Langosteira.

Km 28,8. Calcoba(Bar)

Moitos peregrinos deciden percorrer este tramo a pé de praia, un percorrido máis auténtico, aínda que o camiño oficial avanza tras as dunas. Accédese a Fisterra por o barrio de San Roque e pásase xunto a a cruz de Baixar, un cruceiro de granito do XVI. No anverso está representado Cristo crucificado e no reverso María Inmaculada co neno Jesús (Km 30,7). Pola rúa Santa Catalina chégase á rúa Real, onde está o albergue público e onde nos darán a Fisterrá.

Km 31,7. Fisterra(Todos os Servizos)

Este non é o fin, aínda debemos ascender até o Faro. Tras o albergue pasaremos xunto a a capela da nosa Señora do Bo Suceso, igrexa barroca de 1743 situada na praza de Ara Solis. O cruceiro mostra a Cristo crucificado e á Virxe do Socorro. Xa na estrada de acceso ao Faro atópase a igrexa de Santa María dás Areas, a súa orixe remóntase ao século XII. Alberga a talla gótica do Cristo de Fisterra, unha imaxe envolta en lendas. Ten Porta Santa e un Santiago Peregrino do século XVII.O ascenso por estrada é bastante levadío e a metade da subida veremos unha moderna escultura dun peregrino medieval. A mouteira dos 0 quilómetros dános a benvida á contorna de o Faro. Foi construído en 1853 en base ao deseño de Félix Uhagón. O edificio da entrada coñécese como A Sirena e é de 1889. Nel alóxase o Centro de Información Turística xestionado pola Asociación Neria da Costa da Morte, onde dan asesoramento, selan credenciais e solicitan estadísticas (Teléfonos: 670 29 27 20, 981 70 60 28). Os pobos prerromanos xa adoraban ao sol desde este punto xeográfico tan suxestivo. Velo esconderse baixo as augas do océano é un espectáculo único e o remate de toda unha peregrinación até o final da Terra.

Km 34,9. Faro de Fisterra

As dificultades

Observacións

En imaxes

Que ver, que facer

CEE:Cee e a súa veciña Corcubión repousan sobre a gran ensenada que sucede ao rápido e descarnado descenso. Cee é o municipio con maior poboación da figurada comarca da Costa da Morte, formado por seis parroquias que suman preto de 8.000 habitantes. Berce dos celtas nerios do Atlántico, o termo Cee deriva dun vocábulo latino relativo a cetáceo, non en balde a documentación histórica remite a un porto baleeiro e os seus poboadores dedicáronse durante séculos á pesca de baleas e cachalotes. Na parroquia de Gures, na praia de Caneliñas, hai unha fábrica abandonada que desde os anos vinte a 1985 dedicouse á pesca de cetáceos e á súa transformación e venda. O itinerario xacobeo ha recuperado o paso polo casco antigo de Cee, un armazón de callejuelas e casas de pedra ao redor da igrexa de Santa María de Xunqueira, que aínda conserva elementos góticos a pesar dos danos causados pola onda de destrución da Guerra da Independencia.En Cee Pódese visitar o Museo Fernando Blanco, na praza da Constitución, que alberga desde instrumental científico e material didáctico até coleccións de animais, minerais e fósiles. Tamén esconde mostras de arte, pintura e ourivaría relixiosa. Ademais da igrexa parroquial, merecen a modernistas Casa Mayán e Guillén; a casa reitoral e o nobre pazo de Cotón, situado na rúa Magdalena, de principios do XVII e residencia de familias como os Carantoña. Un excelente lugar de descanso é a praia da Cuncha e o coñecido Recheo, o terreo gañado ao océano a finais do setenta. Cee é industria: a factoría Ferroatlántica -de ferroaleaciones-, que se pasa ao tomar a bifurcación cara a Fisterra, dá emprego por centos de persoas; é tamén agricultura: o sustento e forma de vida en moitas das súas aldeas; e é servizos: até catro albergues privados abríronse entre 2010 e 2012 e conta con centros comerciais, tendas, mercado dominical, bancos, farmacias e hospital.
CORCUBIÓN:Corcubión, vocábulo formado por dúas voces que pode traducirse como fondo de lago, é un municipio modesto pero entrañable - o de menor superficie da Coruña - composto por dúas parroquias: o propio San Marcos de Corcubión e San Pedro de Redonda, e habitado por uns 1.800 habitantes. Foi declarado Conxunto Histórico - Artístico en 1984. Este recodo do Atlántico foi habitado por celtas que deixaron as súas pegadas no castro defensivo do monte Quenxe, un miradoiro privilexiado que controla toda a ría. A partir do século XIII os habitantes fóronse desprazando desde a ladeira da montaña - esta especie de península ten un gran desnivel que a peregrino cata na subida á aldea de Vilar - cara ao mar. A parroquial de San Marcos, declarada Ben de Interese Cultural, constrúese tras esa época e gran parte do seu estilo pode considerarse gótico mariñeiro, aínda que a fachada é neogótica e algunha capela barroca. Luciano Huidobro resalta a relación de Corcubión con Venecia: "caso curioso e digno de notarse, a advocación a San Marcos: A Señorísima Señoría de Venecia achouse durante a Idade Media intimamente ligada polos vínculos do seu activismo e astuto comercio con este porto galaico. Aquí arribaban as naves venecianas en busca de metais e os ricos produtos do país".Na rúa Antonio Porrúa pódese ver a capela do Alicerce, de 1931 e agora destinada a diversas actividades culturais. Na parroquia de Redonda, a desmano do camiñante, atópase a igrexa románica de San Pedro, do século XIII con varias tallas de San Pedro, San Juan Bautista e as Virxes do Rosario e das Mercés. Unha visita máis detida á localidade permite descubrir os pazos dos Condes de Traba e o de Altamira e tamén edificios modernistas e burgueses como Casa Miñones. En punta Pión álzase o castelo do Cardeal que, xunto ao castelo do Príncipe de Cee, construíronse no século XVIII para selar a ría das posibles incursións estranxeiras defendéndoa dos ataques.
FISTERRA:Fisterra, a última porción coñecida de terra habitable durante séculos e séculos para moitos. Onde o sol sucumbía ao ocaso e desaparecía tras as escuras augas do Atlántico, un tenebroso escenario pero á súa vez apracible fogar para criaturas fantásticas e monstros. Foi poboada por tribos celtas, como os nerios, que adoraban nos seus altares ao divos sol, e tamén por romanos. Até aquí chegou o xeneral Décimo Xuño Bruto e o seu exército cando conquistaron o que sería a súa futura Gallaecia. En Duio, unha das parroquias do municipio, hai vestixios da lendaria cidade de Dugium, que ao parecer foi sepultada baixo as augas. Aparece citada no libro III do Codex Calixtinus, que narra a translación do corpo de Santiago, cando os discípulos do Apóstolo visitan ao prefecto de Duio e este ordena o seu arresto pero conseguen fuxir. Fisterra é, agora máis que nunca, e desde sempre, lugar de viaxe e peregrinación. Xa no século XII hai documentos que citan a chegada de peregrinos a este confín apartado e son varios os viaxeiros que nos séculos XIV, XV e XVI relatan as súas experiencias persoais cara ao Finis Terrae.O actual municipio ten 5.000 habitantes e está formado polo núcleo principal e as parroquias de San Vicenzo de Duio, San Martiño de Duio e San Xoán de Sardiñeiro. Fisterra é un claro expoñente de vila mariñeira, co seu porto, as súas embarcacións de baixura, a súa lonxa e un trazado urbano poboado de casas de pedra dispostas en rúas estreitas.
- Capela da nosa Señora do Bo Suceso:Igrexa barroca de 1743 situada na praza de Ara Solis. O cruceiro mostra a Cristo crucificado e á Virxe do Socorro.
- Castelo de San Carlos:É de mediados do século XVIII e está situado sobre a céntrica praia de Ribeira. A súa construción foi parte dun plan defensivo da ría xunto a dous castelos dos municipios de Cee e Corcubión.
- Igrexa de Santa María dás Areas:Atópase xunto á estrada que sobe ao Faro. A súa orixe remóntase ao século XII. Alberga a talla gótica do Cristo de Fisterra, unha imaxe envolta en lendas. Ten Porta Santa e un Santiago Peregrino do século XVII.