Etapa de Terradillos dos Templarios a El Burgo Ranero

km 30,6

Tempo 07H 00’

Dificultade media

Albergues 16

Dispoñible sen conexión

O peregrino abandona Palencia para entrar en León por Sahagún

Información sobre a etapa 17: Etapa de Terradillos dos Templarios a El Burgo Ranero

Perfil: Etapa de Terradillos dos Templarios a El Burgo Ranero

Ampliar mapa

Puntos de interese da etapa 17: Etapa de Terradillos dos Templarios a El Burgo Ranero

6 Albergue La Laguna
5 Albergue del Burgo Ranero, Domenico Laffi
4 Albergue de Peregrinos Cluny
3 Albergue Viatoris
2 Albergue Los Templarios
1 Albergue de Terradillos de los Templarios (Jacques de Molay)

O itinerario

Km 0. Terradillos dos Templarios (Albergue. Bar. Pequena tenda de alimentación nun de albérguelos)

Abandonamos a antiga encomenda templaria de Terradillos por unha pista de parcelaria que morre na P-905, tamén marcada como P-973 (Km 1,4). Un breve tramo de estrada dá paso a unha pista que avanza entre o cereal e as fileiras de chopos, dispostas xunto aos arroios de San Juan e da Folga. Esta paisaxe acompáñanos até Moratinos, penúltimo pobo do Camiño de Santiago ao seu paso por Palencia que loce adegas escavadas e casas de adobe: masa de barro mesturada ás veces con palla e utilizada paira levantar paredes e muros.

Km 3,3. Moratinos (Albergue. Hostal. Bar no propio albergue)

Á altura da igrexa de Santo Tomás de Aquino viramos á dereita e saímos da localidade. Dous quilómetros e medio sepárannos de San Nicolás do Real Camiño, último pobo palentino.

Km 5,8. San Nicolás do Real Camiño (Albergue. Bar no propio albergue)

Á saída de San Nicolás salvamos o río Sequillo e viramos á dereita paira tomar a senda de peregrinos que avanza á beira da N-120. Cento cincuenta metros ao norte desta discorre a A-231, a autovía do Camiño de Santiago. Pola senda traspasamos o límite entre Palencia e León, última provincia castelá que ostenta a marca de quilómetros do Camiño. Un total de 214,4 que xa esperan a ser descubertos (Km 7,7). Progresamos en paralelo á N-120 e despois de cruzala pasamos o río Valderabuey por unha ponte de pedra. Accedemos así a unha chaira arboredo onde se atopa a ermida da Virxe da Ponte, de estilo románico mudéjar (Km 10,3). Superado un terzo da etapa, o Camiño diríxenos até Sahagún. Evitando a N-120 por baixo (Km 11,6) accedemos ao centro urbano desta localidade leonesa. Tras a rúa Rolda de Estación cruzamos a ponte sobre as vías, pasamos xunto ao albergue municipal e continuamos polas rúas A Herrería e Antonio Nicolás.

Km 13. Sahagún (Todos os Servizos)

Sahagún exhibe a arte mudéjar nas igrexas de San Lorenzo e San Tirso, levantadas por alarifes que prescindiron da pedra e armaron as súas obras con ladrillo. Tamén, ao final da rúa Antonio Nicolás, podemos ver o arco barroco de San Benito. Máis adiante, salvamos o río Cea - afluente do Esla - pola ponte Canto, que despide a Sahagún (Km 13,7).A xornada prosegue por un paseo arboledo e paralelo á estrada de acceso á N-120. Ao pé da estrada nacional, antes de pasar o desvío a Mayorga, desaparecen as árbores e o paseo convértese nun andadero. Rozando a vexetación que nos separa da estrada salvamos un arroio e medio quilómetro despois cruzamos a N-120. En breve, xunto a una marquesiña, un cartel de pedra advirte, mal, da dobre alternativa que se presenta: de fronte continúase polo Real Camiño Francés cara a Bercianos e o Burgo Ranero. Cara á dereita, salvando a autovía A-231 por unha ponte, accédese inmediatamente a Calzada del Coto e desde esta poboación a Calzadilla dos Hermanillos. Tamén cabe a opción de entrar en Calzada del Coto e regresar ao Real Camiño Francés por outra ponte situada ao final do pobo (de feito neste punto sempre persistiu a bifurcación orixinal paira tomar un itinerario ou outro). Ambas as rutas xúntanse de novo na seguinte xornada (Km 17,4).Continuamos de fronte polo Real Camiño Francés (a alternativa por Calzada del Coto e Calzadilla descríbese brevemente nas apartado observacións). Un carril de terra, construído ex profeso paira os peregrinos e sombreado por unha fila sen fin de falsos plátanos (Acer pseudoplatanus), acompañaranos durante os próximos 32,2 quilómetros. Á beira flúe una pista asfaltada utilizada polos peregrinos en bicicleta. O tránsito cara a Bercianos del Real Camino é bastante monótono e, tras unha hora de marcha, a man esquerda, vemos nunha chaira a ermida da nosa Señora de Perales (Km 21,5). Máis adiante, tras cruzar un arroio e deixar ao carón a cruz en recordo do peregrino alemán Manfred Kress, entramos en Bercianos del Real Camino.

Km 23. Bercianos del Real Camino (Albergues. Bar. Tenda)

Á entrada de Bercianos saúdanos una fonte decorada cunha vieira. Atravesamos a localidade pola súa rúa Maior en compañía do adobe, material básico da arquitectura tradicional destes primeiros pobos leoneses. En Bercianos, un par de ultramarinos e un bar permiten repor forzas paira afrontar a última parte da etapa. Deixamos o pobo paira retomar a pista dos falsos plátanos, contemplando á súa vez as pequenas parcelas de vide que salpican os campos. Tras dous quilómetros chegamos xunto a unha área de descanso situada xunto ao arroio do Olmo (Km 25,1).Despois, a pista arboredo avanza até un viaduto da autovía A-231 (Km 28,7) e posteriormente até El Burgo Ranero. Cruzamos una estrada paira entrar nesta localidade á altura dun cruceiro en memoria dos nenos. É posible continuar de fronte pola rúa Real ou bordear o pobo pola estrada até os albergues de peregrinos.

Km 30,6. El Burgo Ranero (Albergues. Bares. Tenda. Farmacia)

As dificultades

Observacións

En imaxes

Que ver, que facer

MORATINOS:A igrexa de Santo Tomás de Aquino foi construída en ladrillo entre os séculos XVI e XVII. No interior hai una talla da Virxe co Neno Jesús do século XVI.
SAN NICOLÁS DO REAL CAMIÑO:Esta pequena pedanía do municipio de Moratinos é o último pobo palentino do Camiño de Santiago Francés. Como recolle José María Lacarra no segundo tomo das Peregrinacións a Santiago de Compostela, "en San Nicolás do Real Camiño había no século XII un hospital de leprosos rexido por cóengos de San Agustín".
SAHAGÚN:Sahagún é una pequena capital de 2.811 habitantes (segundo o INE 2012) que ofrece todo tipo de servizos. Estamos xa na provincia de León, sobre a ribeira do río Cea, onde por certo están as súas orixes, concretamente nunha antiga ermida consagrada aos mártires Facundo e Primitivo. Tivo un pasado esplendoroso e foi chamado o Cluny español, xa que creceu ao abrigo do mosteiro benedictino de San Benito. Os artistas trouxeron da España musulmá a arte mudéjar (utilización do ladrillo no canto de pedra) que deu lugar aos soados monumentos de Sahagún.
- Igrexa de San Lorenzo: Foi construída no século XIII e leva o selo dos alarifes mudéjares. Torre de catro corpos, planta basilical (sen transepto que divida as tres naves do presbiterio), tres bombeados ábsidas decoradas en arquería cega e ladrillo, moito ladrillo, definen esta igrexa. Ante a súa clara deterioración, que leva a temer pola súa derrube, a Xunta licitou por fin o expediente de contratación de obras paira a súa restauración.
- Igrexa de San Tirso:Da mesma tipoloxía que San Lorenzo, aínda que máis antiga, San Tirso comezou a construírse con sillares de pedra, ao máis puro estilo románico, a principios do XII. Con todo continuou edificándose en ladrillo.
- Santuario da Peregrina:Dominando Sahagún sobre un outeiro nos arredores da cidade, a igrexa da Peregrina, tamén en románico mudéjar, foi construída a finais do século XIII e habitada por unha Comunidade de Franciscanos. A talla que albergaba da Virxe Peregrina, do século XVII de Luisa Roldán, atópase nas Nais Benedictinas de Sahagún. As obras de restauración de 2010 e 2011 convertérona nun Centro de Documentación do Camiño de Santiago. Aos peregrinos que a visitan sélanlles a credencial e entréganlles 'A Carta Peregrina', un documento que acredita pasar polo Centro Xeográfico do Camiño de Santiago, en Sahagún.
- Arco de San Benito:Pódese ver á saída de Sahagún. É barroco do século XVII e substituíu a unha porta románica do ruinoso e desaparecido mosteiro de San Benito. Este mosteiro da orde benedictina adoptou a reforma cluniacense no 1080.
BERCIANOS DEL REAL CAMINO:Debe o seu nome á repoboación con xentes procedentes da comarca do Bierzo. Antes de Bercianos, a man esquerda do andadero e nunha chaira dotada de varias mesas de pedra, atópase a ermida da nosa Señora de Perales, coñecida popularmente como A Perala. Una inscrición rememora que quen rezase una salve á Virxe de Perales obtería 40 días de indulxencia. Un novo templo substituíu á súa esvelta igrexa parroquial do Salvador, que se esborrallou e quedou en ruínas. No interior gardábase una talla renacentista de San Juan Bautista e o sepulcro de Dona Leonor de Quiñones, Señora de Bercianos. A quilómetro e medio do pobo, no Val do Olmo, está a Fonte do Romeu.
EL BURGO RANERO:Polo seu trazado e polo seu nome remite á peregrinación, a súa rúa principal chamouse Camiño Francés e agora é a rúa Real. A súa igrexa, dedicada a San Pedro, gardaba una fermosa talla románica da Virxe, hoxe no Museo Catedralicio de León. Perdido na chaira, El Burgo Ranero ofrece calidez, varios albergues e restaurantes, ademais de tendas e farmacia. Numerosos peregrinos fotografan as espectaculares postas de sol desde a lagoa da Mazá.
CALZADA DEL COTO:Esta localidade aparece xa na documentación máis antiga do mosteiro de Sahagún (s. X). É desde o século IX una clara referencia viaria do Camiño en Castela. A igrexa parroquial está dedicada a San Esteban. A nova calzada arboredo é una marabilla paira o peregrino en pleno páramo leonés. Outra vía paira chegar a Mansilla de las Mulas é seguir a antiga Vía Trajana, calzada romana da que aínda quedan vestixios.