Etapa de Santiago de Compostela a Negreira

“Atrás queda o panorama pétreo da urbe soñadora e desenvólvese a paisaxe da Mahia, terra baixa, frondosa, cuberta de piñeirais, balizada de esmeraldinas ribeiras con saltaricos regachos e boscajes umbrosos e deleitables”. Así comeza Luciando Huidobro e Serna o capítulo VII do tomo III dAs  Peregrinacións Xacobeas, de mediados do século XX, no que narra o camiño de Santiago a Finisterre. Afastado da moda pasaxeira e do reclamo turístico, máis mesmo do que cabería pensar, a prolongación até Finisterre foi un referente para peregrinos e viaxeiros ao longo da Historia. O peñón de pedra que se mergulla no Atlántico, fin do mundo outrora coñecido, segue actuando como un bálsamo de inquietudes e fonte de respostas para aqueles que deciden continuar o seu camiño, quizais con certa incerteza, máis aló da cidade do Apóstolo. Máis que unha extensión do camiño é un epílogo, unha parte final para a reflexión que pecha o círculo e dota de máis significado á peregrinación.

• Km 0. Santiago de Compostela(Todos os servizos)

Unha penúltima ollada á catedral e canalizamos a rúa dás Hortas, entre o Hostal dos Reis Católicos e o pazo de Raxoi. Non retornamos a casa, camiñamos de novo cara ao ocaso. Descendemos rectos por esta rúa xunto á igrexa de San Frucutoso, caracterizada por catro esculturas que representan as virtudes cardinais. Dás Hortas prolonga coa rúa Campo dás Hortas e tras un paso de peóns continuamos de fronte pola rúa do Cruceiro do Galo, que pasa a denominarse Poza de Bar e máis adiante San Lourenzo. Esta lévanos até a carballeira do mesmo nome, unha antiquísima fronda de carballos onde habita o convento franciscano de San Lorenzo de Trasouto, hoxe convertido en pazo e destinado a celebracións sociais. Nesta paraxe atopamos a primeira mouteira xacobea que nos indica as distancias até Fisterra e Muxía. Un dos paseos do carballal chega até a Costa do Cano, que descende até Ponche Sarela. Tras cruzar o río aínda podemos ver en ruínas e conquistadas polas hiedras as antigas fábricas de curtidos (Km 1,5). Unha senda cinguida, todo un agasallo tan próximo á cidade, aproxímanos até a pista que conduce a Sarela dá Baixo, onde, si o día está despexado, veremos botando a vista atrás por última vez neste camiño a catedral compostelá (Km 2,3).

• Km 2,3. Sarela dá Baixo

Na mouteira 86,722 viramos á dereita e retomamos a travesía por un camiño que flúe baixo os eucaliptos. Manuel Vilar, no seu máis que recomendado título ‘O Camiño ao fin da Terra’, relátanos que un veciño case octoxenario contoulle que este camiño o utilizaban as leiteiras de Villestro para ir vender a Santiago. O bosque finaliza á altura duns unifamiliares de Moas de Abaixo, lugar da parroquia de Santa María de Figueiras que deixamos a man esquerda (Km 3,6). Avanzamos por asfalto até o núcleo de Carballal, onde ingresamos na parroquia de Villestro (Km 4,5).

Á saída da poboación agárdanos un tramo de subida manchado de eucaliptos. Pedregoso primeiro e de terra sen compactar despois, non será estraño ver a máis dun cazador adestrando aos canes en busca de pezas. Xa en baixada e por pista asfaltada, na mouteira 82,306, entramos no núcleo de Quintáns, de casas coloristas e un excelente miradoiro sobre o val (Km 7,1).

Saímos do núcleo tras varios cambios de dirección e chegamos por unha recta asfaltada até a ponte medieval sobre o río Roxos, un bo recuncho con varias mesas para descansar a acubillo do sol, aínda que a primeira posibilidade de refrixerio anda ben cerca. Sen interrupción e apenas sen esforzo plantámonos no Alto do Vento, onde hai un bar-restaurante. Neste punto abandonamos o concello de Santiago para entrar no de Ames.

• Km 8,8. Alto do Vento(Bar)

Ventosa é o primeiro núcleo da parroquia de Covas, ao que chegamos nun amén pola beirarrúa da AC-453. Deixamos esta estrada para atravesar parte da poboación e cruzámola máis adiante para regresar finalmente a ela á altura de Lombao.

Seguindo a AC-453 deixamos a ambos os dous lados os desvíos a Bertamirans, Ameixenda e Castelo, e deixámonos caer até Augapesada. O itinerario obríganos a deixar a estrada para pasar xunto á ponte sobre o rego dous Pasos, un vao medieval rehabilitado dun só ollo (Km 11,6).

• Km 11,6. Augapesada(Bar-Tenda)

Tras cruzar a estrada CP-0204 – hai un bar supermercado a man esquerda – comezamos a degustar o prato forte do día: a subida de Mar de Ovellas, que segue trázaa do Camiño Real e presenta 215 metros de desnivel. Aconséllase aos ciclistas que suban pola estrada.

Nada máis comezar o camiño hai un banco de pedra, perfecto para axustarse a mochila e botar un bo grolo antes do esforzo. Tranquilos, porque ao longo da subida hai algún máis. Arroupados polo carballal imos sentindo os primeiros lategazos que nos propina a costa, que tamén nos deixa respirar durante algúns tramos. O primeiro quilómetro e medio facémolo por camiño e á altura dun depósito de auga saímos á estrada, que axuda a suavizar a dureza das ramplas. Coroamos o alto do Mar de Ovellas oitocentos metros despois (Km 13,8).

Descendemos pola mesma estrada entrando na parroquia de Trasmonte de Ames. Pasamos o núcleo de Carballo (Km 14,2) e Trasmonte, con bar xunto ao itinerario.

• Km 15. Trasmonte(Bar)

En breve atravesamos os lugares de Reino (Km 15,5) e Burgueiros (Km 16,2). O asfalto lévanos até o río Tambre, que separa en dous o núcleo de Ponche Maceira e serve de división entre os Concellos de Ames e Negreira. A este lado do río a terraza dun bar brinda unha excelente panorámica da magnífica ponte de orixe medieval. Coñecido localmente polo nome de Ponche Vella, é de finais do século XIV e veu abaixo en varias ocasións polas arremetidas do Tambre. Alén da ponte atópase a capela da Carmen ou de San Blas. Segundo apunta Manuel Vilar chámaselle indistintamente. É do século XVIII e a mediados do século XX encostóuselle a ábsida semicircular. Á súa dereita queda o pazo de Baladrón, construído tamén entre 1945 e 1955.

• Km 17. Ponche Maceira(Bar)

Despois de Ponche Maceira tomamos un carreiro arboledo próximo ao río que nos planta finalmente na AC-447, pola que entramos en Barca (Km 19,1). Deixamos a estrada pola esquerda para afrontar unha subida por pista até A Chancela (Km 20,2), A man esquerda atópase o desvío a Logrosa, onde hai un albergue privado e o pazo coñecido como Casa do Capitán.

• Km 20,2. A Chancela(Albergue ao pé do Camiño e Albergue a 700 metros no desvío a Logrosa)

O itinerario continúa de fronte para entrar en Negreira. Atoparemos primeiro as indicacións cara a albérguelos privados. Para chegar ao albergue público só basta con seguir o camiño. Hai que atravesar Negreira (Km 21), pasar xunto á capela de San Mauro e o pazo de Cotón, cruzar o río e subir por estrada.

• Km 21. Negreira(Todos os Servizos)