Etapa de Fisterra-Muxía a Muxía-Fisterra

(ATENCION. Describimos o itinerario en dirección Fisterra - Muxia, aínda que a etapa tamén se pode facer desde Muxia a Fisterra, esta sinalizada en ambos os sentidos)

• Km 0. Fisterra(Todos os Servizos)

Hai que volver sobre os pasos que nos trouxeron até Fisterra. Desde o albergue de peregrinos regresamos de novo cara á praia de Langosteira, pero antes de baixar, máis ou menos á altura da cruz de Baixar, tomamos a estrada e seguimos as indicacións da primeira mouteira situada xunto ao hotel Areal. A pista asfaltada achéganos á parroquia fisterrá de San Martiño de Duio. A igrexa, xunto ao Camiño, é barroca de 1717 e está composta dunha soa nave con sancristía encostada. O nome de Duio remite á lendaria cidade de Dugium, mergullada baixo as augas e lugar que os discípulos de Santiago visitaron para solicitar o enterramento do Apóstolo, segundo cita o Códice Calixtino do século XII.

• Km 1,7. San Martiño de Duio

Dando un pequeno rodeo pasamos por Escaselas (Km 2,8) e chegamos até Hermedesuxo de Baixo, que vemos a man esquerda (Km 3,6). Neste punto o camiño desvíase á dereita cara a San Salvador e remonta por bosque até Rial (Km 6,3) para baixar a Buxán (Km 7). Posteriormente diríxese cara a Suarriba, a man dereita (Km 7,9), e Castrexe (Km 8,6). Por pista de concentración achégase até Padrís, última da serie de aldeas pertencentes á parroquia fisterrá de Sardiñeiro.

• Km 9,7. Padris

Nesta aldea liga a variante que vén desde a praia de Rostro e podemos ver o Atlántico precedido por cultivos de millo e piñeirais. Xusto á saída internámonos por unha senda escavada entre os helechos que divide os lindes de piñeiros, un tramo precioso que termina en Canosa, onde temos un merendero (11,8).

Retomamos a baixada a Lires pegados ao río e por bos tramos sombríos. De camiño a esta parroquia de Cee debemos prestar moita atención á sinalización. Á entrada de Lires vemos o templo de San Estevo de principios do século XVII e superado este viramos á dereita xunto a unha casa rural. Hai máis dun aloxamento en Lires e tamén bares. Nesta localidade tense que selar a credencial se a nosa intención é durmir no albergue da Xunta. Percorremos en subida a poboación e deixamos o desvío ao bar á dereita. É a única localidade da etapa con servizos así que é case obrigado renovar forzas nesta localidade.

• Km 13,6. Lires(Aloxamentos. Bares.)

O itinerario deixa Lires e baixa a o río Castro. Até comezos de outono de 2010 os peregrinos debían salvalo por uns trancos de pedra, pero en 2010 construíuse unha ponte de pedra que salva este punto conflitivo. Manuel Vilar Álvarez na súa Viaxe ao fin da Terra lembra que “a toponimia nesta zona fai clara referencia no pasado ao cruzamento do río en barca: Agra dás Barcas e Agra de Tras dás Barcas Vellas”. O outro lado da canle xa pertence ao Concello de Muxía e, ollo, a setenta metros o Camiño desvíase á esquerda e visita Vaosilveiro (Km 14,5).

Tras un breve rodeo por camiño entroncamos por unha pista asfaltada que nos dirixe até Frixe (Km 15,8), onde se habilitou un local cuberto con máquinas expendedoras, con mesas e baño. O groso da poboación queda a man dereita e torcemos á esquerda para tomar unha pista entre un piñeiral. Máis adiante cruzamos unha estrada – a sinalización oficial marca 12 quilómetros até Muxía – e retomamos a pista até Guisamonde (Km 18,2). Aquí volve o asfalto e continúa, en subida, até a casa de López e un cruceiro e fonte que nos dan a benvida á parroquia muxiana de Morquintián. O trazado non visita directamente a igrexa de Santa María e prosegue pola estrada veciñal.

• Km 20. Morquintián

Algo máis dun quilómetro despois de Morquintián vén un punto con dobre sinalización. Atención! Ao chegar a un cruzamento hai unha bifurcación: unha mouteira oficial guía á esquerda cara a unha variante que máis adiante non está sinalizada. O máis prudente é continuar cara á dereita seguindo as frechas amarelas pintadas sobre o asfalto. A 350 metros o itinerario desvíase pola esquerda e xa toma un camiño despexado que sobe até as inmediacións de o Facho de Lourido, a cota máis alta da etapa a 269 metros. Trátase dun tramo moi tendido, pero a estas alturas de etapa xa empeza a pesar. A voz galega facho vén significar a fogueira e o lugar ou atalaia onde se acende para avisar sobre algún perigo (Km 22,4).

Un camiño ancho descende até a seguinte aldea: Xurarantes (Km 24,7). Á saída collemos unha pista veciñal e pasamos xunto a a fonte de Bico. De inmediato, ao chegar á estrada, hai outro aperto cos sinais. De fronte, unhas frechas animan a internarse por unha senda. Esta baixa directa até a praia de Lourido tras un curto tramo de dunas, pero unha vez alí hai que subir sen remedio até a estrada. O itinerario oficial, a opción que recomendamos, segue a estrada e bordea a praia por encima (Km 26,1). Até Muxía xa non hai perda. Nada máis entrar en Muxía a sinalización guíanos até o albergue público, virando á dereita pola rúa Campo dás Pinas e pola rúa vos Malatos e Enfesto (Km 28).

• Muxía(Todos os Servizos)

Unha vez acomodados no albergue (tamén hai outro albergue privado xunto á Oficina de Turismo), a tradición empuxa a visitar o Santuario da Virxe da Barca, arrasado polo incendio que tivo lugar o día de Nadal de 2013. Hai que baixar á rúa de Manuel Lastres e aquí virar á dereita até a rúa Real, que seguimos pola esquerda. De camiño ao Santuario podemos entrar na oficina de Turismo, onde podemos recoller a Muxiana. Despois atopámonos coa igrexa de Santa María, que ocupa a parte baixa do monte Corpiño e presenta trazas do románico de transición e do gótico. Medio quilómetro máis adiante atópase o Santuario. A orixe dunha capela neste lugar pode remontarse aos séculos XI ou XII, pero o primeiro documento que fai referencia ao Santuario é de 1544. O templo actual é barroco de 1719 dunha soa nave. Nos arredores atópanse a Pedra de Abalar, a Pedra dúas Cadrís, a Pedra do Temón, que gardan relación coa lenda da chegada da Virxe a estas costas nunha barca de pedra e a súa aparición ao Apóstolo Santiago para animarlle durante a súa predicación (Km 29,3).