Etapa de Ponferrada a Villafranca del Bierzo

km 24,1

Tempo 05H 30’

Dificultade media

Albergues 14

Dispoñible sen conexión

La Hoya del Biezo ofrece unha chaira rodeada de montañas. Espectacular!

Información sobre a etapa 23: Etapa de Ponferrada a Villafranca del Bierzo

Perfil: Etapa de Ponferrada a Villafranca del Bierzo

Ampliar mapa

Puntos de interese da etapa 23: Etapa de Ponferrada a Villafranca del Bierzo

3 Albergue de la Piedra
2 Refugio Ave Fénix de Familia Jato
1 Albergue Municipal Villafranca del Bierzo

O itinerario

Km 0. Ponferrada (Todos os Servizos)

Deixamos o albergue pola rúa A Loma e continuamos por cálelas Pregoeiros e O Amorne, que desemboca na avenida do Castelo. A igrexa de San Andrés dá paso ao castelo dos Templarios, que o bordeamos pola rúa Gil e Carrasco. Nun punto, os peregrinos en bicicleta continúan pola esquerda e os camiñantes pola dereita até a inmediata praza da Virxe da Aciñeira. Xa na praza torcemos á esquerda e baixamos polas escaleiras da rúa o Rañadero. Chegamos á avenida de Pobóaa, onde cruzamos o río Sil (Km 1,2).Posteriormente viramos á dereita pola rúa río Urdiales e tras ela volvemos virar de novo á dereita pola inesgotable avenida das Hortas do Sacramento, onde se atopa a Fonte das Pimenteras. Máis adiante, ao chegar á glorieta onde se alza o monumento aos Doantes de Sangue, dóbrase á dereita pola avenida da Liberdade. No número 46 atópase o Museo Nacional da Enerxía, un espazo de divulgación científica (máis información en que ver e que facer da etapa anterior).A saída de Ponferrada é un longo rodeo xa que en lugar de avanzar cara ao oeste facémolo cara ao norte, onde se atopa Compostilla. Dános a benvida o local da Cruz Vermella e posteriormente un pasadizo polo que chegamos á praza do Concello.

Km 3,7. Compostilla

Xunto á capela neorrománica seguimos de fronte pola IV Avenida, despois viramos á esquerda e de inmediato á dereita pola Terceira Transversal, onde pasamos unhas pistas de tenis e o campo de fútbol. Abandonamos definitivamente Compostilla por unha pista asfaltada e salvamos a N-VIN por un túnel (Km 4,7). Cultivos de vide balizan a igrexa de San Esteban e as primeiras casas de Columbrianos. A comarca do Bierzo reúne unhas excelentes condicións paira o cultivo da uva, xa que se haxa situada nunha chaira rodeada de montañas que impiden o paso do clima atlántico. Os tintos elabóranse coa variedade Mencía. Pasada a igrexa de San Esteban descendemos suavemente paira cruzar a CL-631 e entrar así no núcleo poboacional.

Km 5,5. Columbrianos (Bar. Tendas. Farmacia)

Xunto á capela de San Blas e San Roque deixamos Columbrianos pola pista asfaltada que brota a man esquerda. O Camiño continúa entre unifamiliares e pequenas parcelas onde se afanan os veciños. Á entrada de Fontes Novas, un cruceiro coas figuras de Santiago Peregrino e Cristo Crucificado dá a benvida aos camiñantes.

Km 8. Fontes Novas (Todos os Servizos salvo albergue)

Entramos pola rúa Valiña, onde está situada a ermida do Divino Cristo e á súa beira un bar moi frecuentado polos peregrinos. Deixamos Fontes Novas e, de novo, por pista asfaltada progresamos até a localidade de Camponaraya. Atravesar Camponaraya (preto de 1,5 quilómetros de lonxitude) cústanos uns vinte minutos, cruzando polo medio o río Reguera do Naraya.

Km 10,5. Camponaraya (Todos os Servizos)

Pomos fin a esta poboación de servizos de 4.200 habitantes xunto a una cooperativa de viño e unha área de descanso. Por unha pista de grava miúda alcanzamos a autovía A-6, que sorteamos por un paso elevado (Km 11,9). O tramo que comeza é o máis relaxante da xornada. A hoya do Bierzo loce a súa mellor paisaxe, sempre salpicado de viñedos e chopos. Dous quilómetros e catrocentos metros máis adiante (Km 14,3) crúzase con coidado una estrada e avánzase pola beiravía doutra até o solar do Consello Regulador da Denominación de Orixe Bierzo (Km 14,9). O Camiño descende e entra en Cacabelos pola rúa Cimadevilla. Pasada a igrexa de Santa María -conserva a ábsida románico- progresamos até o río Cúa, afluente do Sil.

Km 16,6. Cacabelos (Todos os Servizos)

Tras cruzar o río Cúa atopámonos co Santuario da Quinta Angustia, en cuxo perímetro se atopa o albergue de peregrinos. Até Pieros hai que suar un esixente repecho pola beiravía da estrada LLE-713 ou antiga N-VIN (ten ambas as denominacións).

Km 18,5. Pieros (Albergue. Bar á saída da poboación, ao pé da estrada)

Continuamos á beira da estrada. Máis adiante, no cruzamento a San Clemente, hai una sinal que nos anima a tomar a variante da dereita que se achega a Valtuille de Arriba. Discorre por camiños aínda que non é a oficial e é algo máis longa. O percorrido oficial continúa pola beiravía da estrada, que despois dun tramo ondulado abandónase pola dereita atendendo a unha mouteira xacobea (Km 20,8).Por un camiño de grava miúda, alcumado da Virxe, pasamos xunto ao estudo de escultura A. Nogueira e afrontamos una forte subida que dá paso a varios tobogáns até as primeiras casas de Villafranca del Bierzo. Xa en descenso pasamos o albergue municipal (á dereita), daquela a románica igrexa de Santiago, que exhibe ante nós a Porta do Perdón, e de inmediato o refuxio Ave Fénix. Chegamos xunto ao castelo e, a man dereita, baixamos unhas escaleiras e proseguimos pola rúa Salinas e Rinconada Salinas a cálea da auga-Ribadeo.

Km 24,1. Villafranca del Bierzo (Todos os Servizos)

As dificultades

Observacións

En imaxes

Que ver, que facer

COMPOSTILLA:Compostilla é un barrio de Ponferrada creado paira dotar de vivendas, moitas delas unifamiliares, aos traballadores da Central Térmica de Endesa. A igrexa neorrománica ocupa desde 1940 o lugar dunha ermida medieval destruída na Guerra da Independencia. A antiga talla de madeira policromada da nosa Señora do Refuxio, do século XII, atópase no Museo Arqueolóxico de Ourense.
COLUMBRIANOS:Dependente de Ponferrada desde 1837, o lugar de Conimbrianos ou Columbrianos xa aparece en documentos do século X. A igrexa de San Esteban, situada á entrada e un tanto separada do centro da poboación, é de 1778.
FONTES NOVAS:Á entrada atópase a ermida do Divino Cristo. A antiga ermida, alcumada da Beira Cruz, era de 1662 e custou 300 reais. A actual, que conserva a campá orixinal, é da década do 2000 e habitualmente descansan nela una fileira de mochilas, xa que á súa beira atópase un bar moi frecuentado polos peregrinos.
CAMPONARAYA:O municipio comprende á propia Camponaraya e ás poboacións de Narayola, Magaz de Abaixo, Hervededo e a Malgoma. Hoxe Camponaraya conta con máis de 4.000 habitantes e contou na antigüidade con dúas hospedarías: da Soidade e San Juan de Jaberos. No núcleo podemos atopar a igrexa parroquial de San Ildefonso e a capela da Virxe da Soidade. A poboación ten renome na organización de grandes feiras e exposicións que adoitan ter lugar no recinto feiral. Ofrece todos os servizos.
CACABELOS:Vila a beiras do río Cúa de máis de 5.500 habitantes. A igrexa de Santa María, xunto ao Camiño, conserva a ábsida románico e foi reedificada de novo no XVI. No ano 1904 concluíu a construción da torre, o coro e o atrio a expensas de Don José e Don Jorge Rodríguez. No pórtico hai una Virxe románica do século XIII. No Santuario da Quinta Angustia hai una imaxe do Neno Jesús xogando ás cartas con San Antonio de Padua. É do século XVIII, ten sete retablos e alberga o órgano do mosteiro de Carracedo. Rodeando o perímetro interior atópase o albergue, un deseño do arquitecto Don José María Aparicio que está formado por camarotes de dúas prazas.Merece a pena visitar o Museo Arqueolóxico, situado na Casa da Cultura, onde se recollen abundantes mostras do rico pasado prerromano e romano da comarca (a 2 quilómetros atópase o Castrum Bergidum, capital dos astures que acabo dando nome á comarca). O río Cúa ten una lonxitude de 62 quilómetros, nace cerca do porto de Cienfuegos e desemboca no Sil. A ponte de pedra que o cruza é dos séculos XVI e XVIII. En Cacabelos pódense atopar todos os servizos, incluídas tendas de bicicletas onde se pode acudir a comprar repostos ou reparar avarías.
PIEROS:A igrexa románica de San Martín, segundo reza a inscrición, foi consagrada o 19 de novembro de 1086 polo bispo astorgano Osmundo, o mesmo que fixo construír no 1082 a igrexa e a ponte reforzada de ferro (Pons Ferrata) en Ponferrada.
VILLAFRANCA DEL BIERZO:A orixe de Villafranca del Bierzo remóntase ás comunidades de francos, comerciantes estranxeiros que se estableceron con Alfonso VIN e, sobre todo, á fundación dunha comunidade de monxes cluniacenses no ano 1070. No século XII a metade da poboación era estranxeira. Nada máis entrar en Villafranca atópase a igrexa de Santiago, templo románico lombardo dunha soa nave e coa magnífica portada do Perdón. O Papa español Calixto III concedía aos peregrinos enfermos ou impedidos que pasaban por esta porta as mesmas indulxencias que si chegasen a Santiago. Cale da auga atravesa a cidade dunha a outra parte e nela están situados varios palacios, de estilo italiano, e o convento de San José.O castelo dos Marqueses de Villafranca (s. XVI) é privado e tivo moita relación coa historia do pobo. O convento da Anunciada de 1606 erixiuse sobre o antigo Hospital de San Roque e a tradición di que San Francisco de Agarrades hospedouse nel. Villafranca tamén ten una bonita Praza Maior, una Alameda de estilo francés e un paseo fluvial a beiras do río Burbia, que recibe as augas do Valcarce. A capital histórica do Bierzo ofrece todos os servizos.