Etapa de Foncebadón a Ponferrada

km 27,3

Tempo 06H 30’

Dificultade media

Albergues 11

Dispoñible sen conexión

Nesta etapa atópase o punto máis alto de todo o camiño francés

Información sobre a etapa 22: Etapa de Foncebadón a Ponferrada

Perfil: Etapa de Foncebadón a Ponferrada

Ampliar mapa

Puntos de interese da etapa 22: Etapa de Foncebadón a Ponferrada

6 Albergue Santa Marina
5 Albergue San Roque- Molinaseca
4 Albergue - Mesón El Acebo
3 Albergue parroquial Apóstol Santiago
2 Albergue La Cruz de Fierro
1 Albergue Monte Irago

O itinerario

Km 0. Foncebadón (Albergues. Bares. Tenda)

Despedimos Foncebadón rúa arriba, entre muros caídos e a igrexa, cuxa espadana recibe sempre as primeiras luces do día. Á saída tomamos o camiño da esquerda, que en suave pendente achéganos até a estrada LLE-142, nosa guía na etapa de hoxe (Km 1,5). Por unha senda paralela á estrada, que avanza xunto a algún bosquete de repoboación, chegamos até a Cruz de Ferro. Situada a uns exactos 1500 metros de altitude (o teito do Camiño Francés en España), non é máis que una pequena cruz de ferro levantada por un desproporcionado mastro de madeira. De costas á cruz é tradición arroxar una pedra á chea xa levantada. Un xesto calcado ao que facían os segadores galegos cando se desprazaban a Castela paira traballar nos campos de cereal e tamén os arrieros e os pastores trashumantes (Km 2,2).Xunto á cruz erixiuse en 1982 una capela consagrada a Santiago Apóstolo. Desde este punto retomamos a marcha pola senda paralela á LLE-142. Serbales de Cazadores (Sorbus aucuparia), árbore caducifolio distinguible facilmente polos seus grosos acios de bayas vermellas, arroupan os nosos pasos. Dous quilómetros e trescentos metros despois da Cruz de Ferro plantámonos no refuxio de Manjarín, o albergue máis peculiar do Camiño xestionado por Tomás Martínez, o hospitalero templario. O tañido dunha campá e os sinais de fume guíannos cara ao seu interior. O ambiente de portas dentro é mellor descubrilo por un mesmo.

Km 4,5. Manjarín (Albergue. En tempada Bar móbil entre Manjarín e O Acivro)

Algo máis de 7 quilómetros separan o refuxio de Manjarín do Acivro. Salvo algunha curva que se atalla, o itinerario discorre sempre paralelo á estrada. Durante os primeiros 3,5 quilómetros se llanea e mesmo se sobe levemente, deixando ao carón a Base militar de Transmisións, situada baixo Pena Llabaya e abandonada en 1990. Un quilómetro máis adiante da Base comeza realmente o descenso con vistas a Ponferrada (desde a distancia distínguese nela una mancha negra que corresponde á torre da Rosaleda de máis de 100 metros). Neste tramo hai atópase o bar móbil A Parada, que adoita abrir de abril a finais de outubro! A senda é pedregosa e en forte pendente (recoméndase aos ciclistas que descendan pola estrada). Tras eses sete quilómetros, o Camiño preséntase no Acivro, a primeira localidade do Bierzo.

Km 11,6. O Acivro (Albergues. Hotel. Bar. Tenda)

Documenta Juan Uría que os veciños desta localidade estiveron libres de impostos a cambio de colocar oitocentas estacas paira indicar o camiño aos viaxeiros. Neste núcleo berciano rodeado de piornos e pastos, un hotel, una tenda onde comprar bocadillos e un mesón permiten unha paréntese na etapa que xa completamos en máis dun 40%. Saíndo do Acivro topámonos cunha gráfica escultura realizada por Eulogio Pisabarros en memoria de Heinrich Krausse, peregrino alemán que faleceu realizando o Camiño. Descanse en paz.Anteriormente seguíase por estrada durante case dous quilómetros até Rega de Ambrós. Séguese continuando por asfalto pero se habilitou una senda que se toma 1,3 km despois do cruzamento a Compludo e que evita un tramo de estrada. Finalmente, como no pasado, retómase a senda paralela paira chegar á poboación. Atravesamos Rega de Ambrós de punta a punta (esta poboación do municipio de Molinaseca ten uns 600 metros de longo), pasando xunto á praza San Sebastián, onde se atopa o albergue de peregrinos e a fonte.

Km 15. Rego de Ambrós (Albergue. Bar. Tenda)

Tellados de lousa e balconadas de madeira dan paso a unha senda, que descende baixo a sombra dos castiñeiros e o frescor do arroio de Prado. Xa en campo aberto chegamos de novo xunto á estrada (Km 16,4), que volvemos deixar paira iniciar un descenso tortuoso que deixará o seu sinal nos nosos músculos. Á beira dalgúns chopos, alimentados polo arroio da Pretadura, desembocamos na LLE-142 (Km 19,2).Ao pé da estrada está o Santuario da Virxe das Angustias, de finais do XVII e que cede o paso á ponte medieval sobre o río Meruelo, polo que entramos en Molinaseca . Esta localidade, capital do municipio que tamén engloba ao Acivro e Rega de Ambrós, conta cunha boa rede de bares e restaurantes, farmacia, panadaría, etc.

Km 19,7. Molinaseca (Albergues. Hostais. Bares. Tendas. Farmacia. Caixeiro)

Cruzamos a localidade pola rúa Real que desemboca na avenida de Fraga Iribarne, xunto á LLE-142. Pasamos albérguelos e deixamos a compañía da estrada tras unha pista de tenis. Viramos á dereita e tomamos un camiño que progresa cerca do río Meruelo. Ollo, porque ao chegar á estrada (Km 22,5) non hai que seguir polo paseo paralelo a esta que pasa xunto á urbanización Patricia. Unha mouteira algo escondido baixo a beiravía esquerda da estrada sinálanos a dirección correcta. Una pista con algún tobogán, molesto a estas alturas de etapa, conduce até Campo.

Km 24. Campo (Bar)

Poboado xa na Idade Media, Campo conta cunha fonte romana, a ermida do Santo Cristo, a igrexa parroquial da nosa Señora da Aciñeira e as casas solariegas das Lúas. Deixamos Campo xunto á veiga do río Boeza, que flúe á dereita. Varias barriadas escóltannos até cruzar o río (Km 26,4) e catrocentos metros despois salvamos as vías paira finiquitar en breve a vixésimo segunda etapa. Ponferrada e o albergue parroquial de San Nicolás de Flüe recíbennos.

Km 27,3. Ponferrada (Todos os Servizos)

As dificultades

Observacións

En imaxes

Que ver, que facer

MANJARÍN:Desde 1993, o hospitalero templario Tomás Martínez e os seus encárganse de tañer una campá paira guiar aos peregrinos cara ao seu refuxio. Á entrada, uns taboleiros decorados informan as distancias desde Manjarín a diferentes puntos como Santiago de Compostela, Xerusalén, Roma, etc. No interior da cabana desprégase un pequeno bazar onde comprar algún recordo que manteña vivo Manjarín. Mentres algúns esculcan os obxectos ou se serven café do termo, Tomás encárgase de selar credenciais baixo unha atmosfera cargada do fume da fogueira. Tamén, una lousa no interior da cabana mostra os diferentes traballos que levan a cabo desde a súa apertura até o peche e silencio: oración, limpeza, recollida de leña, etc.
O ACIVRO:O Acivro é un estético pobo cuxa arquitectura popular de tellados de lousa e o acento dos seus habitantes indican que xa estamos plenamente no Bierzo. A Rúa Real é das máis pintorescas de León. No Acivro quedaron exentos de pagar tributos ao rei a cambio de colocar 800 estacas que indicasen o Camiño aos peregrinos. A igrexa parroquial de San Miguel garda una escultura en pedra policromada cunha túnica con flores que non se sabe ben se representa a Santiago, ao Salvador ou a San Juan Evanxelista. Á saída do pobo un monumento lembra ao peregrino alemán Heinrich Krausse, que faleceu cando viaxaba en bicicleta.
REGO DE AMBRÓS:Situado a 930 metros de altitude, Rego de Ambrós é outro pobo típico do Bierzo, cos seus tellados de lousa e as súas balconadas de madeira. Ao seu ao redor altérnanse os verdes prados cos produtos hortofrutícolas e a tradicional gandaría. Destacan a igrexa parroquial, cun retablo barroco de 1706 obra de Pedro Santín, e a ermida de San Sebastián.
MOLINASECA:Á entrada de Molinaseca atópase o Santuario da Virxe das Angustias, fermoso edificio barroco encostado ao monte, cuxas portas foron forradas de ferro polo costume dos peregrinos de levar una acha como recordo. A súa orixe está relacionado co dunha pequena ermida do século XI e gran parte do edificio actual é de finais do XVII. O día 15 de agosto acoden en procesión os veciños deste pobo do Bierzo. A ponte románico sobre o río Meruelo, xa documentado no século XII e restaurado por última vez en 1980, canaliza aos peregrinos cara á rúa Real onde se asentaba o hospital. A ponte ten sete arcos e a súa anchura varía entre os 2,6 e os 4 metros. Algunhas casas son nobres e están blasonadas con escudos nobiliarios. Destaca tamén o soberbio templo de San Nicolás de Bari de estilo neoclásico (o que a visite pode deterse no retablo barroco con columnas salomónicas e na talla gótico do Cristo Crucificado). Hai tenda de comestibles, panadaría, farmacia, caixeiro e una gran cantidade de bares e mesóns onde comer. Teñen boa fama os chourizos e embutidos.
CAMPO:Pobo situado nas inmediacións de Ponferrada e de orixe medieval, aínda que hai vestixios que datan de épocas anteriores, como a fonte romana construída en bóveda e con depósito de almacenamento de auga situada en pleno Camiño de Santiago Francés. No centro urbano destacan as casas solariegas das Lúas con escudo de armas e as dúas casas dos Villaboa, una delas con torre. Na praza de Campo está situada a ermida do Santo Cristo do século XVIII. Doutra banda atópase a igrexa Parroquial da nosa Señora de La Encina de Campo, construída no século XVII e levantada sobre os cimentos da antiga igrexa medieval. Consta de tres naves separadas por catro columnas de granito e arcos de medio punto. Entre os seus retablos destaca o do altar maior, de estilo barroco-churrigueresco e que dá acubillo á valiosísima talla da Virxe da Aciñeira do século XVI. Tamén destacan as dúas campás do XVI e XVII e a aciñeira centenaria que continúa crecendo xunto ao templo.
PONFERRADA:A última gran cidade -case 69.000 habitantes en 2009- antes de chegar a Santiago. A capital do Bierzo está emprazada nun antigo castro e sufriu diferentes invasións e destrucións. Durante a ocupación romana foron famosas as súas minas de ouro. En 1082, a ponte de madeira sobre o río Sil é reforzado con ferro, material moi abundante, dando o nome de Pons Ferrata á cidade. O Castelo dos Templarios é un testemuño soberbio do que significou esta controvertida orde de monxes guerreiros en Ponferrada. É un dos exemplos máis belos da arquitectura militar en España. Converteuse na meca dos amantes dos templarios e dos seus ritos de iniciación. A Basílica da nosa Señora da Aciñeira, patroa do Bierzo, é de transición gótico renacentista, ten una elevada torre e o interior consta dunha soa nave. Outros valiosos monumentos son o Convento dos Concepcionistas e o Concello, ao que se chega cruzando o arco do Reloxo. Nas proximidades de Ponferrada pódese visitar a igrexa mozárabe de Santiago de Peñalba, xoia do prerrománico español. Ofrece todos os servizos, incluídas varias tendas e talleres de bicicletas que tanto escasean ao longo do Camiño.
- A Fábrica de Luz. Museo da Enerxía: Considerado una das xoias do patrimonio industrial, o Museo está situado na antiga central térmica da Mineiro Siderúrxica de Ponferrada (MSP) a cal estivo en funcionamento entre 1920 e 1971. Durante o percorrido o visitante poderá descubrir como se producía a electricidade a principios do século pasado, como era a vida na central contada da man dos propios traballadores e como o uso dun recurso natural como o carbón foi o motor de cambio dun territorio e dos seus habitantes. A restauración desta instalación, que conserva os elementos orixinais da central, foi recoñecida pola Unión Europea co premio Europa Nostra 2012 pola súa coidada rehabilitación, única e singular e foi nomeado tamén ao mellor museo europeo do ano 2015 nos premios EMYA (European Museum of the Year Award). Máis información sobre o museo e horarios e tarifas paira a visita en http://www.lafabricadeluz.org.