Serrana bidea, maiteminduko zaituen bidea

Penintsularen hegoaldeko Santiago bide guztietatik, agian gutxien ezagutzen dena Via Serrana da. Eta, agian, ezjakintasun horrengatik, Vía Serranak oraindik ere badu abentura- eta bilaketa-plusa, beste bide jendetsuagorik ez duena.

Hain zuzen ere, horrek bultzatu ninduen joan den urtarrilean oinez ibiltzera, eta esan behar dut ez zidala inola ere huts egin. Bide purua aurkitu nuen, bakartia, gogorra (mea culpa, zortzi egunetan amaitzeko zuen beharragatik eta eguraldi txarragatik), eta bistara atsegina, izugarri ederra.

Bide desberdina da, zalantzarik gabe. Ez bakarrik britainiar lurraldean (Gibraltar) hasi behar duen exotikoagatik, ez baitago ez etaparik, ez itsusia, ez trantsiziokoa. Ikusmen-lerrotik alde egiten duenetik, bidea dehesetatik, behi-aziendaren finketatik, parke naturaletatik (Grazalemako mendilerro aparta, adibidez) igarotzen da. Han, plubiositate-indizea Espainiako hegoaldeko altuena da, Jimena de la frontera, bere gaztelu zoragarriarekin eta milaka urteko kale ederrekin, eta merezi du paseo-arratsalde bat pasatzea Andaluziako herri batzuetan, mendietan. Merezi du, halaber, desbideraketa bat hartzea, seinaleztatuta, eta Espainiako herri politenetako batean sartzea, Setenil de las Bodegas izenekoan, eta kale famatuetan paseatzea.

Horiek guztiak motxila sorbaldara botatzeko eta gezi horiak bilatzeko nahikoa arrazoi dira. Gezi horiz ari garela, gezi hailaz hitz egin, meigez bezala, baina denak ez, bati bezala, ez da ezer larririk, ibiltzea galaraziko lukeena, baina egokia litzateke erromes horri gomendatzea GPSa eramateko aukera edo zalantzazko lekuetan bere pausoak gidatuko dituen aplikazioa baloratzen ari dela.

Bide horrek ere ez du izaten erromesentzako aterpe-sare bat, beste bide nahiko iragankorretan ezagutzen ditugun bezala, baina geziekin gertatzen den bezala, ez da hori egiteko arrazoia, etapa-amaiera guztietan badago aukera prezio merkean ostatu hartzeko, eta, beraz, aukera horrek badu alde on bat, motxilan lo egiteko zakuaren pisuaz libratzen baitzaitu, ez baita gutxi.

Hegoaldeko ia bide guztietan bezala, oso garrantzitsua da urte-sasoia ondo aukeratzea. Neguan, segur aski euria egingo du, eta, seguru asko, bideetan lokatza egongo da, eta horrek zaildu egingo du etapak betetzea, eta horrela norberaren gozamena murriztuko da. Eta udan bero izugarriak gauza bera egingo du, baina alderantziz. Beraz, gomendatutako garaiak udaberria izango dira lehenik, edo, halakorik ezean, udazkena.

Pertsonalki, bide honen bultzatzaile handienetako bat, Jose Coronil, ezagutzeko zortea izan nuen. Hark etapak planifikatzen eta gaua pasatzeko lekuak bilatzen lagundu zidan eta aholkuak eman zizkidan. Gainera, Antonio Mirandarekin (Bide honen arima) batera, ibilbide honetako gezi horiak margotu zituen. Jose oinez bizi da eta ahal duen neurrian laguntzen dio oinez ibiltzen ausartzen den erromes osoari.

Jose, zer esango zenioke bide hori egitea baloratzen ari den erromes horri? Jose
Coronil: Bide hau egin nahi duen erromes batentzat, presarik gabe gozatzera ateratzea da nire aholkua. Bere trazadura eta izaera bizitzea, besterik pentsatu gabe. Bide ederra da, zailtasun gutxikoa, nahiz eta gaur egun ez duen azpiegitura erromesik.

Santiagoko bide asko daude, gero eta gehiago, baina Serrana bidea bezain garbiak eta ederrak, gero eta gutxiago. Ausartzen bazara, zorionak, ez dizu huts egingo.