Artikulu hau itzulpen automatikoko sistema batek itzuli du. Informazio gehiago, hemen.
"BODENAYA, amets bat Santiago bidean"
Egilea: Alejandro González Flores | 2021/08/15
Diotenez, hiru gauza egin behar ditu pertsona batek gutxienez bizitzan behin, zuhaitz bat landatu, seme bat izan eta liburu bat idatzi.
Haurtzaroan, gogoan dut nola eramaten gintuzten eskolatik zuhaitzak landatzera M-30ari ematen zion hegal batean, eta han jarraituko dute oxigenoa ematen Madril hiriari; bitartean, gidariek ez dute imajinatzen zein izan ziren 80ko hamarkadaren hasieran zuhaitz horiek landatu zituzten txikiloak.
Seme edo alaba bat dut ofizialki, baina ez zaitezte gaizki pentsatuta. Ofizialki diot, “haritz” gisa hazten den odoleko bat daukadalako, eta gero 2006. urtean jaio eta osasun ona duen beste bat daukat, Bodenayako erromesen aterpea.
Eta orduan tradizioa betetzeko baino ez nintzen geratzen liburu bat idaztea.
Eta ez da gauza hoberik bizitzan hainbeste poztu ninduen “hijo-aterpetxe” horren istorioa idaztea baino, ez niri bakarrik, baita Santiagoko bide primitiboan gaua egiteko zorte izugarria duen erromes orori ere.
Berari buruz idazten hasi nintzen, argi uzteko nola bilatu nuen lekua erromesen aterpetxe bat irekitzeko ametsa egia bihurtzeko, nola izan zen etxea zaharberritzea, bertan zegoen koma sakonetik aterata, eta nola eboluzionatu zuen aterpetxea, bide primitiboarekin batera, harik eta han nire zikloa itxi zen arte, eta, presarik gabe baina etenik gabe, errelebo magiko horren bila hasi nintzen.
Jakina, ezer baino lehen, best seller bat ez dela esatea, eta postin-literaturaren zain egongo ez zaretela esatea, pasadizoz betetako liburu apala da, nik batailak deitzen ditut, nire erara eta irakurriko dudan bezala kontatuak, bideko etapa batean kontatzen ariko banintz bezala.
Era guztietako pasadizoak daude, guztiak ipuinak bezala gertatu ziren, eta guztiak kontatuta daude protagonistenganako maitasunik handienarekin.
Nire bizitzako etapa zoragarria izan zen, eta bakardadea, beldurra, gosea, hotza, larritasuna igaro nituen. Pixkanaka, ordea, itxaropena, maitasuna, poza, fedea, konfiantza eta erabateko zoriona bihurtu zen, eta, ondorioz, etxe abandonatua erromesen aterpetxe bihurtu zen, eta ez zuen inor epel uzten.
Gaur egun, liburua inprimatze-prozesuan dago, eta laster eskuratu ahal izango duzue, nahi duenak, Bodenayako erromesen aterpetxean, edo horretarako prestatu dugun Facebookeko orri baten bidez: “BODENAYA, un sueño en el camino de Santiago”.
Bihotz-bihotzez espero dut zuen gustukoa izatea eta irakurketaz gozatzea, idatzi nuenean egin nuen bezala.
Eta egunen batean zuekin bidean gurutzatzea ere espero dut.
Mila esker eta bide onetik. ULTREIA!! !