Etapa de Zafra a Almendralejo

km 36,7

Tempo 09H 15’

Dificultade media

Albergues 4

Dispoñible sen conexión

A etapa pódese ampliar ata Almendralejo, capital de Tierra de Barros

Información sobre a etapa 7: Etapa de Zafra a Almendralejo

Ampliar mapa

Puntos de interese da etapa 7: Etapa de Zafra a Almendralejo

14 Palacio de Monsalud
13 Igrexa da Nosa Señora da Purificación
12 Paisaxe da terra de barro
11 Ermida Virxe da Coroada
10 Igrexa Nosa Señora do Val
9 Casa Perín
8 Villafranca de los Barros
7 Albergue e vello muíño
6 Igrexa Nosa Señora dos Anxos
5 Os Santos de Maimona
4 Albergue Turístico Vía de la Plata de Los Santos de Maimona
3 Casa dos Ajimez
2 Albergue Convento de San Francisco Zafra
1 Alcázar dos Duques de Feira

O itinerario

Km 0. Zafra(Todos os servizos)

Continúa a peregrinación desde a rúa Ancha de Zafra, xunto ao albergue turístico Vía da Prata. Seguímola de fronte e enlazamos con a rúa San Francisco até cruzar a estrada. Á fronte, a Torre de San Francisco, o único resto dun antigo convento do século XV. Pasamos xunto a ela e unha urbanización para coller o camiño que ascende, entre propiedades particulares, até a Serra de San Cristóbal. Baixamos por un piñeiral até a mesma entrada de Los Santos de Maimona, primeira e única localidade até Villafranca de los Barros, situada a máis de quince quilómetros. Entramos na poboación pola rúa Zafra e continuamos até a praza de España. Aquí, fronte ao Concello, sitúase a Igrexa A nosa Señora dos Anxos, que rodeamos pola esquerda para pasar xunto á súa portada plateresca. Lembrade que en febreiro de 2015 estreouse o novo albergue de peregrinos situado na rúa Maestrazgo.

Km 3,9. Los Santos de Maimona(Todos os servizos)

Non hai que perder de vista o rastro das frechas amarelas, que levan a cruzar a estrada EX-364 e a continuar polo armazón de rúas desta localidade pacense. Abandonamos Los Santos de Maimona cruzando a ponte sobre o Rivera de Robledillo (Km 5). Á a nosa dereita, a máis dun quilómetro, os trazados do ferrocarril e da nosa inseparable N-630. Por diante, un longo tramo de vides e antiquísimos oliveiras que esperan pacientes o si ou o non dunha refinaría de petróleo, cuxa incerta construción está a dar moito que falar. Pasaremos xunto ao desvío que se dirixe a unha antiga almazara, onde podemos atopar o Albergue a Almazara reaberto. (Km 12,2).Máis adiante chegamos até o cruzamento con o camiño de Ribera del Fresno ou dos Mouros. Viramos por el, cara á dereita, en busca das vías do ferrocarril e a N-630. Imos pola beiravía uns metros, pasando baixo a ponte da autovía, e abandonamos a estrada por un camiño ben sinalizado que nace á dereita. Deixando atrás a nacional volvemos virar á esquerda e progresamos durante 4 quilómetros até as portas de Villafranca de los Barros. Entramos nesta localidade, bautizada como Cidade da Música, por unha estrada autonómica e, guiándonos polos azulexos decorados coa vieira amarela, percorrémola por as rúas das Cabaleiras, Zurbarán, Martínez e Longa para chegar até a praza onde se asinta a igrexa da nosa Señora do Val.

Km 19. Villafranca de los Barros(Todos os servizos)

Subimos por a rúa Santa Joaquina, a praza Corazón de Jesús e a rúa Calvario para chegar até a ermida da Coroada. A man esquerda collemos a rúa de San Ignacio, onde se atopa o Instituto Meléndez Valdés. Collemos o camiño e, setecentos metros máis adiante, cruzamos a estrada BA-6004. Seguimos, rodeados por oliveirais que van cedendo ao monopolio do viñedo e da arxila, ingredientes principais da paisaxe de a comarca de Barros.O campo público O Chaparral será a nosa seguinte referencia, abandonando a ampla pista por unha senda máis estreita entre as vides (Km 23,7). En tres quilómetros e medio chegamos a un camiño máis ancho polo que viramos á esquerda cara a o arroio do Bonhabal (Km 28,6). Pasado este dirixímonos de fronte durante case unha hora até o cruzamento coa estrada BA-013 (Km 32,9). De fronte continúa o trazado oficial cara a Torremejía. Si tomamos a estrada cara á esquerda chegaremos a Almendralejo, distante case 4 quilómetros.

Km 36,7. Almendralejo(Todos os servizos)

As dificultades

Observacións

En imaxes

Que ver, que facer

LOS SANTOS DE MAIMONAAl abrigo da Serra de San Cristóbal, que a separa de Zafra polo sur, Los Santos de Maimona divisa ao norte a comarca de Terra de Barros. Terras de vide, oliveira e cereal onde existe unha rica actividade cinexética grazas á presenza de perdices, lebres e coellos. A palabra Maimona provén do árabe, xa que, como gran parte da nosa península, estas terras foron conquistadas no ano 712 polos musulmáns. Nun alto, ao que chamaron Cabezo de Maimona, comezaron a construír e a trazar as rúas.
- Praza de España: De 1929 e coñecida tamén no pobo polo nome de Paseo das Varandas. Nela atópase o Concello e igrexa parroquial da nosa Señora dos Anxos.
- Igrexa da nosa Señora dos Anxos:Construción do século XVI. Consta de tres naves e planta rectangular en estilo gótico - renacentista. Destaca a chamada Porta do Perdón, de estilo plateresco.
- Palacio de Encoméndaa:Neste palacio, construído na primeira metade do XVI, vivía o comendador local da Orde militar de Santiago. Cada encomenda era un centro administrativo onde se cobraban e percibían as doazóns privadas, botíns de guerra, cobros de explotación gandeira, etc.

VILLAFRANCA DOS BARROSEl itinerario de Antonino, mapa das calzadas que percorrían a Hispania romana durante a época imperial, situaba no termo de Villafranca de los Barros, concretamente na paraxe coñecida como As Veigas e situado ao norte da localidade, a mansio Perceiana. Este feito, de gran relevancia na actualidade, supón o paso da calzada romana que unía a desembocadura do Guadiana, en Ayamonte, con Mérida. Sen apenas noticias sobre os feitos que aconteceron séculos máis tarde, Villafranca foi reconquistada, repoboada e incorporada á Orde de Santiago na segunda metade do século XIII. Coñécella co adxectivo de Barros, que fai referencia á comarca, desde a segunda metade do século XIX. Anteriormente foi coñecida como Villafranca do Maestre e Villafranca de Estremadura.
- Igrexa parroquial da nosa Señora do Val: De planta rectangular e tres naves, foi construída a principios do século XVI sobre a antiga igrexa e as súas obras duraron 66 anos. A súa torre fachada elévase sobre o elemento máis destacado do conxunto. Referímonos á Porta do Perdón, unha elaborada portada de estilo gótico flamíxero.
- Ermida da Virxe da Coroada:É un edificio encalado e níveo de finais do século XV e de cuxa época aínda conserva a capela maior e o primeiro tramo da torre. Erixida en honra á Virxe e patroa de Villafranca que, cada 8 de setembro, coincidindo co día de Estremadura e a festa da vendima, celebra as festas na súa honra.

ALMENDRALEJOLa actual capital de Terra de Barros comezou a formarse tras a reconquista e a repoboación das terras dominadas durante séculos polos musulmáns. Corría o século XIII e familias que proviñan de Mérida comezaron a expandirse cara ao sur e asentáronse nun terreo cuberto por almendros. Do primeiro apelativo como Almendral de Mérida derivou en Almendralejo, debido a que constituía unha pequena entidade. Hoxe, asentada nunha fértil comarca e esquecido o seu pasado cerealista, é o reino da vide e a oliveira. Preto de 20 adegas de viño dan mostra da que é Sede do consello regulador da Denominación de Orixe Guadiana.
- Igrexa da nosa Señora da Purificación: Declarada Ben de Interese Cultural, foi construída entre 1522 e 1539 sobre unha ermida do século XV. Destaca todo o seu conxunto. Os contrafuertes da ábsida están rematados con pináculos e gárgolas e mostran dous escudos: o imperial de Carlos I e o escudo parroquial cun xerro de azucenas, as cunchas, a Cruz de Santiago e o almendro. O templo é dunha soa nave dividida en cinco tramos.
- Palacio de Monsalud: Construído en 1752 foi a casa natal do poeta romántico José de Espronceda. Hoxe é a sede do Concello de Almendralejo.
- Noite das Candeas: A madrugada do 2 de febreiro os veciños de Almendralejo queiman fogueiras que coroan coas pantarujas, símbolos do mal. Tras o repique de campás préndense as candeas, repletas de leña e trastes vellos, e degústase, nos numerosos postos, o chourizo á brasa. A festa está declarada de Interese Turístico Rexional.