Etapa de Salas a Tineo

• Km 0. Salas (Todos os servizos)

Si pasamos a noite no albergue municipal, progresamos até a próxima rúa da Ponte para cruzar o río Nonaya e viramos á dereita pola avenida principal até a praza da Campa. Nela pasamos baixo o arco que une o palacio de Valdés Salas coa torre medieval. Uns metros despois tomamos a rúa Ondinas, que nace a man dereita e, entre froiteiras, penetrámonos nunha reconfortante vereda que marcha á beira do Nonaya. Imos gañando altura por este tramo tan fotoxénico, cruzando a ponte de Borra (Km 2,5) e posteriormente o de Carcabón (Km 3,3) .Tras este último pontón sobrevén un forte pendente que nos planta na N-634. Neste tramo de estrada pasamos un par de veces baixo un viaduto da autovía e, a non moi tardar, tras pasar unha casa, deixamos a estrada pola esquerda para coller un camiño. Continuamos en picado ascenso e culminamos a subida por unha pista paralela á autovía. Chegamos así a Porciles, aldea da parroquia de Bodenaya.

• Km 5,9. Porciles (Albergue)

Xusto antes de alcanzar a planicie, baixo unha serra cuberta de eólicos, non deixemos pasar a oportunidade de descubrir o nacemento do río Nonaya, que cruzamos en Salas. Podemos refrescar os pés ( si o tempo permíteo ) nun antigo lavadoiro xunto ao nacemento do río. Alí atópase a Pousada de peregrinos Fontenonaya, recentemente inaugurada por Nico, e onde atoparás o auténtico espírito do Camiño. Continuamos á inmediata Bodenaya. Tras o cruceiro e a igrexa de Santa María, viramos á dereita para chegar ao albergue de peregrinos que fundou Álex, xa un histórico do Camiño Primitivo. No verán de 2007 instaurou nesta parroquia asturiana a hospitalidade xacobea máis tradicional e desde entón as portas da súa casa están abertas aos peregrinos. David Carricondo colleu a testemuña de Álex a principios de 2015 e desde entón son moitos os peregrinos agradecidos pola súa acollida.

• Km 7,8. Bodenaya (Albergue)

Cruzamos a N-634 tras o albergue e afastámonos da poboación para alcanzar en breve A Espiña. Pasado o tanatorio baixamos á estrada, onde se atopan todos os servizos. En maio de 2016 inauguraron aquí unha área de descanso para peregrinos chamada A Parada do Peregrino, con máquinas de vending, bocadillos, parafarmacia, etc. (ver apartado observacións). Juan Uría sinala nas Peregrinacións a Santiago de Compostela que "na Espiña existían, polo menos, dous hospitais". Un baixo a advocación de San Pedro e o outro dependente da mitra compostelá. Tamén segundo segue relatando Uría, da Espiña partían dous itinerarios diferentes: o que seguimos cara a Tineo e Pola de Allande e outro que conducía cara á costa para unirse co Camiño do Norte.

• Km 8,9. A Espiña (Albergues. Área de descanso para peregrinos. Bares. Tendas. Farmacia. Caixeiro)

O itinerario pasa xunto ao albergue O Cruzamento, rexentado por Carmen e inaugurado en xuño de 2013. Ao deixar A Espiña, na rotonda, tomamos pola dereita unha senda que avanza xunto a un murete de pedra. A partir deste punto, durante gran parte do ano, o barro comeza a tomar protagonismo. Alcanzamos nun airiño A Pereda, a parroquia máis oriental do concello de Tineo, onde se atopa a ermida do Cristo dos Afligidos .

• Km 10. A Pereda

Viramos á dereita xunto ao templo e ascendemos até a fonte do Reconco, situada no barrio do mesmo nome. A media ladeira as vistas da planicie son inigualables. O camiño conduce a varias aldeas ou barrios pertencentes á parroquia da Pereda, como O Espín, Bedures (Km 12,2) , onde nunha vaguada vemos o muíño máis fotografado do Camiño Primitivo, e A Millariega, cuxo núcleo se asinta baixo os nosos pés. En cinco minutos entramos nel Pedregal, onde nos recibe un imaxinario can gardián convenientemente atado.

• Km 12,8. El Pedregal

O itinerario descende até a AS-216, onde se atopaba o bar que pechou a finais de 2013. Á saída desta parroquia tinetense, tras pasar o p.k 4, deixamos a estrada pola dereita xunto a un cruceiro. A 100 metros torcemos á esquerda, decididos a enfrontarnos de novo ao barro, esta vez magnificado cunha boa dose de auga incluída. Este tramo de case 4 quilómetros até Santa Eulalia, sen apenas referencias polo medio, asíntase baixo a serra de Tineo, con vistas a man esquerda da serra da Curiscada e do polígono do mesmo nome.

• Km 16,9. Santa Eulalia

Sen acceder a esta parroquia, xusto antes de chegar ao cemiterio, desviámonos á dereita. Ascendemos un treito, deixando a man esquerda a aldea de Zarracín, e cruzamos o río Ferroiro. Como a medio quilómetro pasamos xunto ás primeiras casas de San Roque (Km 19) e acto seguido rodeamos o campo de fútbol para chegar ao Campo de San Roque, onde se empraza a ermida deste santo camiñeiro. Nesta chaira celébrase a mediados de agosto o día grande de San Roque, que inclúe unha comida popular e un campionato de birlos. Continuamos polo paseo dos Frades e, xusto antes de chegar á estatua do peregrino, levantada en 2004 e onde sobre o reloxo solar pode lerse: "viator horam aspice et abi viam tuam" (camiñante, mira a hora e continúa o teu camiño). Viramos a man esquerda para descender até o albergue de peregrinos. Foi bautizado Mater Christi en memoria do antigo hospital que houbo en Tineo, no cal os peregrinos veneraban a Santa Ana.

• Km 20,2. Tineo (Todos os servizos)