Etapa de Sangüesa a Monreal

km 27,3

Tempo 07H 00’

Dificultade media

Albergues 2

Dispoñible sen conexión

Collemos forzas e despedimos o río Aragón ata o val de Ibargoiti

Información sobre a etapa 5 por Somport: Etapa de Sangüesa a Monreal

Ampliar mapa

Puntos de interese da etapa 5 por Somport: Etapa de Sangüesa a Monreal

14 igrexa
13 Albergue de Peregrinos de Monreal
12 ponte medieval
11 Ponte do río Elorz. Salar de Ibargoiti
10 Igrexa de San Pedro
9 Igrexa de San Martiño
8 Izco Cruise
7 Alto de Loiti
6 Alto de Aibar
5 Fonte de San Francisco
4 Cara o alto de Aibar
3 Rocaforte, casco antigo de Sangüesa
2 Palacio de Vallesantoro
1 Santa María a Real

O itinerario

Aviso Importante: O albergue de Izco permanecerá PECHADO durante 2017.
Km 0. Sangüesa (Todos os Servizos)

Avanzando en liña recta polas rúas Enrique de Labrit e Alfonso o Batallador viramos a man esquerda paira tomar a rúa Maior. Tras pasar a portada de Santa María a Real temos o último encontro co Aragón, río que cruzamos por unha ponte de finais do XIX que acabou coa estrutura da ponte románico do século XI. Á saída seguimos pola dereita e percorremos uns seiscentos metros pola estrada. Xusto até o desvío a que se dirixe a Rocaforte (ver observacións en caso de decantar pola variante da Foz de Lumbier). Tomamos o desvío paira coller en breve un camiño que nace xunto á beiravía dereita e que afronta o outeiro onde se sitúaRocaforte.

Km 2,5. Rocaforte

Á entrada da localidade, una placa xacobea sinala as opcións cara a Rocaforte e cara ao Alto de Aibar. Escollemos esta última e continuamos pola dereita paira coller una pista que pasa xunto á fonte de San Francisco, onde tamén se habilitou una zona de recreo con merendero e varias grelladas (Km 3). A pista ábrese paso por un terreo aberto, sementado de campos de cereal, vides e oliveiras dispersas e baixo o parque eólico da serra de Salajones. Sen fortes repechos, pero en continuo ascenso, avánzase durante seis quilómetros até o alto de Aibar, que coroamos tras un túnel (Km 9).Una senda trazada sobre a estrada e con vistas ao pobo de Lumbier lévanos a baixar rapidamente pola ladeira da montaña. Continúa guiándonos entre un pequeno piñeiral, a cuxa saída abrimos un portillo paira entrar nunha pista. Máis adiante, pasado un paso canadense na zona do barranco Basobar, a pista curvea e ollo!, porque hai que abandonala por un portillo de madeira que se atopa á esquerda (Km 12).Por outra pista forestal, coa referencia próxima dunha liña de aeroxeradores na crista da serra, imos superando o desnivel.Un quilómetro despois de una nave gandeira alcanzamos os 770 metros de altitude nun alto da serra de Izco, a cota máis alta da etapa (Km 15,9).Por un pequeno bosque de coníferas baixamos até unha pista agrícola que conduce a Izco, entrando así no val de Ibargoiti. Ás portas de Izco recíbenos un cruceiro moderno e un panel informativo do val e as súas poboacións. A sinalización leva até a praza, onde se atopa o frontón e o albergue de peregrinos (Km 17,8).

Km 17,8. Izco (Albergue-Bar-Tenda)

Á saída do pobo proseguimos por outra pista parcelaria, recta e con varias ondulaciones, que chega até Abínzano, segundo núcleo habitado do val.

Km 19,8. Abínzano

Tras Abínzano, máis do mesmo. Avánzase pola pista durante outra hora máis até as aforas de Salinas de Ibargoiti. Sen entrar nesta poboación, cruzamos unha ponte sobre o río Elorz.

Km 24,3. Salinas de Ibargoiti

Viramos á esquerda paira continuar brevemente xunto ao río. Por un reconfortante e último tramo baixo un robledal tupido de arbustos de boj presentámonos en Monreal. Cruzamos a ponte medieval sobre o Elorz e progresamos de fronte pola rúa Santa Bárbara paira virar á esquerda e subir as escaleiras que terminan xunto á porta do albergue.

Km 27,2. Monreal (Albergue. Bar. Tenda. Farmacia. Caixeiro)

As dificultades

Observacións

En imaxes

Que ver, que facer

ROCAFORTE: Situado sobre un outeiro e aos pés dunha gran roca, Rocaforte foi o núcleo primitivo de Sangüesa. A finais do século XI Sancho Ramírez concedeulle o foro de Jaca, privilexio que estendeu Alfonso I o Batallador no ano 1122 ao burgo novo (a actual Sangüesa).
- Fonte de San Francisco: A medio quilómetro de Rocaforte, una histórica fonte reformada lembra a figura de San Francisco de Agarrades (1181-1226), fundador da orde Franciscana e que, segundo a tradición, pasou por leste mesmo lugar en peregrinación no ano 1213, onde fundou o primeiro convento da orde en España. Xunto á fonte construíuse un merendero e varios fogóns.
- Oratorio de San Bartolomé: Á dereita do camiño, como a 300 metros de distancia, atópase este mosteiro de mediados do século XIII. Foi habitado por monxes franciscanos que o abandonaron definitivamente no século XIX.
VAL DE IBARGOITI: Este val xorde entre as serras de Izco e Izaga. O peregrino asúcao a través das pistas agrícolas que enlazan os pobos de Izco, Abínzano e Salinas de Ibargoiti. Esta última poboación celebra desde fai máis dunha década o día da trilla, una exhibición de como outrora se trillaba o trigo e se empaquetaba en gavillas.
IZCO: Pequeno pobo que, grazas aos seus veciños, arrombou no seu tempo un acolledor albergue paira peregrinos. No seu termo achouse un útil pulimentado da Idade de Bronce. Durante a Idade Media aparece inscrito no val de Aibar predominando a poboación hidalga. A parroquia de San Martín responde á sinxela tipoloxía rural de nave única e torre aos pés. Da antiga ermida da nosa Señora do Sagrario, utilizada desde 1847 como dependencia do cemiterio, procede una talla románica da Virxe, moi retocada en rostro e mans.
MONREAL: Escrita na Idade Media, O Codex Calixtinus, primeira guía do Camiño de Santiago da que se ten constancia, xa nomeaba a Monreal como final de etapa na ruta procedente de Somport. Baixo a sombra da Higa (1288 metros de altitude) e atravesado de lado a lado pola N-240, Monreal, de Monte Real, viu como se foron apagando algúns dos seus servizos debido á construción e posta en marcha da autovía do Pirineo (A-21).
FOZ DE LUMBIER:Os peregrinos que elixan a variante alternativa gozarán dun percorrido de seis quilómetros polo desfiladeiro creado polo río Irati e coñecido como Foz de Lumbier. Trátase dun traxecto ferroviario recuperado como vía verde e que foi percorrido polo antigo ferrocarril do Irati. A infraestrutura foi creada paira o transporte de madeira e outras mercadorías pero tamén foron moitos os pasaxeiros que se beneficiaron deste traxecto.