Etapa de San Martín do Camiño a Astorga

• Km 0. San Martín do Camiño (Albergues. Bares. Tenda)

Atravesamos San Martín do Camiño xunto á N-120 e, pasado a canle do Páramo e o cartel de fin de poboación, viramos á dereita e inmediatamente á esquerda para tomar o andadeiro de grava miúda fina que avanza paralelo á estrada nacional. Cultivos de millo e pequenas extensións de vexetais alagan os campos á nosa dereita, regados grazas a unha boa rede de canles e acequias. Ao tres quilómetros pasamos de longo o desvío a Santa Marina del Rey e Villavante (Km 3). Máis adiante o Camiño atópase coa canle da presa Cerrajera, unha canle de rega do Órbigo que parte deste río en Villanueva de Carrizo para confluír de novo en Cebrones do río. As súas primeiras noticias remóntanse ao século XIV (Km 4,2).

Un par de quilómetros despois afastámonos da N-120 pola dereita e pasamos xunto a un bonito depósito de auga en ladrillo. Pronto cruzamos a estrada provincial en Ponte de Órbigo (Km 6,9) xunto á igrexa de Santa María, cuxa espadana adoita soportar máis dun niño de cegoña.

• Km 6,9. Ponte de Órbigo (Bar)

De inmediato interponse ante nós o río Órbigo,, que flúe baixo a prolongada ponte do Passo Honroso, onde Soro de Quiñones retou en 1434 a todo cabaleiro que pretendese cruzalo. Uns séculos despois, na primavera de 2012, inaugurouse o seu sistema de iluminación LED que se pode ver a última hora do día. Unha tecnoloxía que alaga de cor a pedra e que non deixará indiferente a ninguén. Cruzamos o Passo, sen temor a cabalos desbocados nin a lanzas perdidas, para acceder a Hospital de Órbigo, onde nos recibe a igrexa de San Juan Bautista, do século XVIII.

• Km 7,7. Hospital de Órbigo (Todos os Servizos)

Desde o centro de Hospital de Órbigo progresamos pola mesma rúa principal até a saída, onde un sinal xarado nun poste mostra as dúas posibilidades para acometer o resto da etapa (Km 8). De fronte continúa trázaa histórica por un andadeiro paralelo á N-120; á dereita, opción moi valorada polos peregrinos, o Camiño encamíñase cara a Villares de Órbigo e Santibáñez de Valdeiglesias por unha paisaxe agraria e de monte baixo. Ambas as opcións xúntanse no cruceiro de Santo Toribio.

Cuestión de gustos. Nós relatamos a segunda opción. Viramos á dereita por unha pista rodeada dunha paisaxe sumamente agrícola. Infinidade de acequias bañan os cultivos de hortalizas, que son degustadas en todo León e mesmo en provincias limítrofes. Así chegamos até Villares de Órbigo.

• Km 10. Villares de Órbigo (Albergue. Bar. Tenda. Farmacia)

Nos arredores de Villares de Órbigo cruzamos unha estrada local e tomamos un camiño xunto a unha nave de ladrillo visto. Pasamos xunto a un merendero e subimos lixeiramente por monte baixo. Si miramos cara á esquerda atopámonos cun plano xeral da fértil veiga do río Órbigo, cos seus choperas, canles e cultivos. Recreados nesta vista chegamos até unha estrada local (Km 11,5) que conduce até a próxima poboación de Santibáñez de Valdeiglesias.

• Km 12,6. Santibáñez de Valdeiglesias (Albergues. Bar-Cafetaría)

Entramos pola rúa Camiño de Villares, continuamos pola rúa Real e torcemos á dereita por Carromonte Baixo, onde se atopa o albergue parroquial. Termina a rúa e saímos de Santibáñez por unha pista ancha, bastante pedregosa tamén, xunto a unhas naves gandeiras. Por ela, entre pequenas parcelas de vide que salpican o resto de cultivos, gañamos trinta metros de altura até chegar a unha cruz labrada escoltada por unha serie de figuras, entre elas un espantallo (Km 13,8).

Baixamos durante uns setecentos metros, deixando á esquerda un pequeno barranco creado pola erosión, e logo ascendemos por unha zona máis refuxiada entre quejigos e chaparro. Despois veñen varios tobogáns pola incómoda pista pedregosa: a unha rápida baixada sucédelle unha curta subida e outra baixada, algo máis longa, é respondida por unha subida das mesmas características que termina por deixarnos as pernas doridas. Chegamos así a un altiplano e deixamos a man dereita unha nave. É a Casa dos Deuses, rexentada por Kevin Leal situada no lugar coñecido como Majada de Ventura (Km 17,5).

Pronto cruzamos unha estrada e unha longa recta lévanos até o cruceiro de Santo Toribio, onde unhas mesas convidan a un tentempié neste excelente miradoiro sobre San Justo de la Vega, a cidade de Astorga e o monte Teleno, que cos seus 2.188 metros é o cume máis alto dos montes de León. Neste mesmo lugar, no século V, o bispo de Astorga, tras ser expulsado da súa sede, proferiu: "De Astorga, nin o po" (Km 19,1). Descendemos do cruceiro para entrar a San Justo de la Vega.

• Km 20,3. San Justo de la Vega (Albergue. Bares. Tenda. Farmacia)

Nos arredores salvamos o río Breco por unha pasarela metálica paralela á ponte de pedra. Uns metros máis adiante deixamos o paseo e tomamos unha pista que avanza xunto a unha nave. A pista desemboca no río Xerga, que o sorteamos por unha pequena ponte. Viramos á esquerda e achegámonos até a pasarela metálica que salva as vías da liña Palencia - A Coruña (Km 23).

A ponte é un mareante labirinto de rectas e alturas. Pasamos a desmantelada vía Plasencia - Astorga e tras a rotonda decorada co nome romano de Astorga: Asturica Augusta, subimos até a rúa Perpetua Socorro, onde viramos á esquerda. A continuación, unha dura costa achéganos ao albergue dos Amigos do Camiño e ao conxunto formado pola capela da Beira Cruz e a igrexa dos Pais Redentoristas. Desde este punto só restan trescentos metros para chegar ao Concello.

• Km 24,2. Astorga (Todos os Servizos)