Etapa de Queveda a Comiñas

km 26,4

Tempo 06H 20’

Dificultade media

Albergues 7

Dispoñible sen conexión

Antes do cámping hai unha bonita vista de Santillana. Desfrútao!

Información sobre a etapa 15: Etapa de Queveda a Comiñas

Ampliar mapa

Puntos de interese da etapa 15: Etapa de Queveda a Comiñas

10 El capricho de Gaudí
9 Universidade Pontificia
8 Palacio de Sobrellano
7 Albergue de peregrinos de Cóbreces. Abadía Cisterciense de Viaceli
6 Igrexa de San Pedro
5 San Martín de Ciguenza
4 San Pedro de Orena
3 Ermida do Arroyo
2 Colexiata de Santa Juliana
1 Albergue Arco Iris

O itinerario

Se queremos visitar Santillana del Mar haberá que partir ben cedo do albergue e ir cara a Camplengo, onde tras un desvío á dereita baixaremos até toparnos coa fachada lateral da Colexiata de Santa Juliana. Este antigo mosteiro foi a orixe de Santillana del Mar, vila que foi declarada Conxunto Histórico Artístico en 1943. Poderiamos pasarnos todo o día visitando museos e callejeando entre palacios e casaróns solariegas, xa que o pobo ben o merece. A ausencia, non xa de frechas pintadas, senón tamén de cunchas de pedra obrigan a imaxinar a marcha. A saída parte desde a praza de Ramón Pelayo, onde está o Concello, paira enfilar a rúa dos Fornos.Antes de chegar ao cámping hai una bonita vista de Santillana rodeada en parte por un gran prado. Imos agora ao próxima Arroio á que entramos tras pasar una estrada comarcal. Hai que deixar a man esquerda a ermida asentada na ladeira paira descender por un carretil de cemento até Oreña. Entramos así no municipio de Alfoz de Lloredo. Chegando ao pobo veremos na distancia a igrexa de San Pedro que se mostra como una atalaia no alto. Iremos cara a ela e deixaremos este templo do século XVI paira descender a Caborredondo. Cruzámolo por estrada, pasamos sobre a CA-131 e ao chegar a unha casa co nome La Solana desviámonos á dereita paira, xunto a maizales, chegar até a impoñente estampa da igrexa de San Martín de Cigüenza. O templo foi levantado a mediados do século XVIII segundo os deseños do indiano Juan Antonio de Tagle e foi declarado Ben de Interese Cultural en 1992.Tras contemplar San Martín seguimos até Novales, capital do municipio - é fácil non entrar nel porque antes hai un xiro que atalla e que sobe até a CA-356 cara a Cóbreces-. Novales é famoso polas súas plantacións de naranjos e limoneros que crecen grazas a un microclima especial que se dá nesta zona. Xa en tempos do Imperio os romanos cargaban as súas naves con estes cítricos.Abandonando este ambiente mediterráneo sóbese á estrada pola que se entra en Cóbrelles. O mellor é seguir por ela, xa que a sinalización obriga a meter no pobo e dar una gran volta paira volver saír á estrada á altura da Igrexa de San Pedro. A igrexa, terminada en 1910, ten unha característica cor vermella e está inspirada en exemplos do románico e gótico francés. Xunto á Abadía Cisterciense de Viaceli, da que é ad vincula, forma os dous acenos de identidade paisajista de Cóbreces.A xornada continúa xunto á igrexa e por fin regálanos un tramo relaxante entre un bosque de carballos e haxas que pode estar embarrado. Merece a pena gozalo porque de novo estamos abocados a volver a unha pista de asfalto e saír á CA-131 á altura da Venda do Tramalón onde máis dun tivo que refuxiar da choiva baixo a marquesiña. Varios camiños e máis estrada levan até A Igrexa, pobo duns 150 habitantes que ostenta a capitalidade do Municipio de Ruiloba. Despois virán Pando, onde hai un convento das Carmelitas Descalzas do século XVIII, e máis adiante Concha. Abandonamos así os núcleos de Ruiloba e dirixímonos até o noso final de etapa en Comiñas. Tan só quilómetro e medio paira entrar na localidade e deleitarnos coa vista do Cantábrico.

As dificultades

Observacións

En imaxes

Que ver, que facer

Quen ía dicir entón aos antigos habitantes de Comiñas, pescadores, agricultores e gandeiros durante a Idade Media, que o seu pequeno pobo iría converterse no século XIX en zona de veraneo de reis e nobres. Isto sucedeu grazas a Antonio López López, emigrante a América e posuidor do título de Marqués de Comiñas, como premio ás achegas que fixo paira a guerra de Cuba. Tras regresar do outro lado do Océano creou empresas navais e tabacaleras en Barcelona pero non esqueceu as súas orixes: Comiñas. As invitacións do Marqués ao rei Alfonso XIII para que veranease neste lugar do Cantábrico fornecen efecto e trae consigo a chegada de nobres e adiñeirados. Comiñas, e as súas praias, convértense así, xunto a Santander, nun dos lugares máis prestixiosos paira pasar a tempada estival e practicar os famosos baños de sol.

Palacio de Sobrellano: Construído entre 1881 e 1888 polo famoso arquitecto catalán Joan Martorell e Montélls por encargo de Antonio López, primeiro Marqués de Comiñas. Está revestido cunha fachada espectacular de pedra de Carrejo e decorada a modo de galerías abertas. O edificio componse de dous pisos. No inferior está o panteón e a capela no superior. Esta é de planta poligonal e dunha soa nave. O sitial, os reclinatorios e os bancos foron deseñados por Gaudí. O palacio tamén alberga una boa colección de pinturas e esculturas.
Universidade Pontificia: Terminada de construír, tamén a instancias de Antonio López, en decembro de 1890, foi nos seus inicios un seminario paira a formación de candidatos ao sacerdocio procedentes de toda España, Hispanoamérica e Filipinas. O aumento da súa actividade e o éxito, dada a súa calidade académica, fixo que o edificio fose aumentando con varios anexos como os seminarios maior e menor, o Colexio Máximo e o colexio Hispanoamericano. Tras 75 anos de labor académico en 1968 tomar a decisión de trasladar a actividade a Madrid. A Universidade Pontificia é hoxe propiedade do Goberno de Cantabria. O edificio está en rehabilitación. Non pode ser visitado no seu interior, pero merece a pena subir ao outeiro paira descubrir a escala tan armoniosa á que está feita.
O Capricho de Gaudí: Máximo Díaz de Quijano, concuñado do Marqués de Comiñas, expuxo o proxecto da súa estancia de veraneo a un mozo Gaudí que aínda non adoptara na súa obra o selo que lle faría famoso despois. O resultado foi un palacete bautizado como o Capricho que está revestido en gran parte por cerámica e onde a súa estrutura e torre recollen influencias orientais. O restaurante merece a pena.
O porto de Comiñas: Foi terminado no ano 1716 e nel investíronse miles de ducados provenientes dos petos dos propios veciños de Comiñas. Na súa época foi defendido por tres garitas e un forte con catro pezas de artillaría. Comiñas mantivo a tradición da pesca da balea até o século XVIII, á que saían en chalupas armados de arpones. A lonxa de peixe é un edificio montañés de 1942 que se construíu sobre os cimentos dun antigo almacén de minerais. A actividade pesqueira é hoxe moi escasa.