As motivacións do peregrino

Cada vez é máis frecuente que os peregrinos que van facer un longo Camiño planifiquen de antemán os lugares nos que desexan facer coincidir coa finalización dalgunhas das etapas do seu Camiño.

Grazas a Internet, hoxe é moito máis fácil que fai apenas una ducia de anos nos que iamos seguindo as poucas publicacións que había sobre o Camiño, moitas veces un tanto desfasadas. Agora é frecuente que una boa parte das guías que hai nos formatos das novas tecnoloxías, a actualización de cada un dos sitios atópase case ao día e en moi poucas ocasións varían moito do que imos atoparnos no lugar elixido.

As motivacións que van seguindo os peregrinos son moi variadas, uns escollen estes sitios polo confort das súas instalacións, outros porque saben que neses lugares vanse a atopar coa esencia da hospitalidade que van buscando no Camiño, algúns, elixen estes sitios en función das súas posibilidades ou por saber que son eses lugares que se atopan abertos todo o ano, que non están alí paira facer negocio senón paira dar un servizo aos peregrinos que chegan, aínda que sexa nos meses nos que se aletarga a peregrinación e tamén polo que foron escoitando deses lugares, porque a boca a boca no mundo peregrino, representa o mellor aval paira estes lugares.
Tamén os comentarios e a valoración que van facendo os que pasaron anteriormente, son outro dos motivos que lles fan chegar a un lugar determinado cando se lles presentan varias opcións sobre as que elixir.

Son variadas as diferentes guías que nos soportes dixitais seguen os peregrinos, pero sen dúbida, una das que máis aceptación ten na Vía da Prata – Camiño Sanabrés, é a que en Facebook elaborou Antonio Retamosa, coñecida como A Vía da Prata, o Camiño.
Antonio é un Sevillano namorado desta Vía milenaria que parte desde a súa cidade e é tanta a necesidade que ten de sentir este camiño, que cada ano, espera a chegada do outono paira sentila baixo os seus pés. Vaina percorrendo con esa calma dos peregrinos que saben como gozar cada momento, porque extrae de cada minuto todo o que lle pode achegar.

Sempre é o último en terminar cada xornada, pero como dicía un Mestre da peregrinación, é deses peregrinos añejos que saben espremer cada momento, porque é consciente que é único e non vai volver a repetirse. Mentres, vai tomando nota de calquera cambio que poida haber na información que pon a disposición dos peregrinos, paira tela actualizada en todo momento.
Ademais, Antonio pensou que son os peregrinos os que mellor poden falar dos lugares nos que foron acollidos e ser eles, os que coñecen o día a día dos hospitaleros e de albérguelos, os que mellor poidan dar una recomendación sobre cada un dos lugares que os peregrinos van atoparse no seu camiño.

Una vez finalizado o ano 2019, os peregrinos foron depositando a súa confianza nalgúns destes albergues e vanos recomendando aos que van seguir esta guía e paira o Albergue Municipal de Tábara, é una satisfacción e unha honra, contar cunha boa parte destes votos situándolle como o albergue preferido e o que recomendan os peregrinos que acollemos.

Resulta sorprendente, que un pequeno e humilde albergue como o de Tábara, que conta cunhas instalacións dignas, pero sinxelas e moi humildes, nada que ver con outras instalacións máis vistosas e rechamantes, sexa o máis valorado polos peregrinos.
Tamén resulta moi significativo que acollendo a menos da metade dos peregrinos (1.753), que outros albergues máis espazosos que dan hospitalidade a máis de 4.000 peregrinos, sexamos paira un 6,6% un lugar que se quedou no seu recordo fronte ao 1,6%, dos que estiveron neses albergues máis espazosos.

Que o pequeno pobo de Tábara grazas ao seu albergue quedouse no recordo de moitos peregrinos, por diante de cidades importantes deste Camiño (Sevilla, Cáceres, Salamanca, Zamora, Ourense), non deixa de ser motivo de satisfacción e de orgullo.
Sen dúbida, os peregrinos que percorren este Camiño que nace en Sevilla e lévalles a Compostela, van buscando esa esencia da hospitalidade ao máis puro estilo tradicional, que só no Camiño poden atopar os peregrinos como o demostra o feito de que os dous primeiros postos desta valoración sexan o Albergue Parroquial de Fuenterroble de Salvatierra, o referente do Camiño, sen o que non se podería comprender esta vía de peregrinación onde o pai Blas é una institución única e irremplazable e o Albergue Municipal de Tábara, onde o peregrino é e será sempre o máis importante.

Grazas a todos os que nos levades no recordo, e ter en conta que esa enerxía que algúns perciben no albergue, en parte é a que deixastes cando vos acollemos.
Ter en conta que seguiremos nesta liña, porque non o sabemos facer doutra forma e aínda que soubésemos, non poderiamos facelo dunha maneira distinta a como o estamos facendo.