Camiño do Norte

Para chegar ata Getaria hai un par de posibilidades:

1ª. Podemos tomar xunto á igrexa de Santa María a estrada que se dirixe a Meagas e tomar uns centos de metros despois o camiño cara á ermida de Santa Bárbara e Getaria. Trátase dunha antiga calzada que sobe en forte repecho entre viñedos de txakolí ata as inmediacións do templo, consagrado en 1709 grazas ás achegas dos aldeáns. Desde a ermida obtense unha panorámica privilexiada de Zarautz e a súa extensa praia. Daquela o Camiño oficial descende a Getaria dando un rodeo.

2ª. A segunda opción circula polo paseo peonil arrimado ao mar que vai paralelo á N-634, un percorrido que tardou 8 anos en construírse. O paseo é chairo e moi frecuentado polos pescadores deportivos e zarautztarras. Imos vendo o monte San Antón, coñecido popularmente como o ‘rato’, e á entrada de Getaria , berce de Juan Sebastián Elcano, podemos deixar uns instantes o Camiño e visitar o magnífico porto desta vila mariñeira, ao que se accede baixo o pasadizo da igrexa de San Salvador.

Deixamos Getaria por unha calzada que parte da rúa Herrerieta. A calzada progresa ata o barrio de San Prudencio, onde se atopa o albergue Kanpaia, e leva despois ata a estrada GI-3392. Uns 550 metros despois deixamos o asfalto pola esquerda cara ao caserío Aziategi, entre viñedos e maizales. Un repecho final sitúanos xunto á igrexa de San Martín de Tours, no barrio guetarense de Askizu . Xunto á parroquia hai unha fonte onde podemos tomarnos un descanso. Tamén, a poucos metros, atópase o albergue Esgote Aundi.

O itinerario abandona Askizu e avanza con inmellorables vistas do Cantábrico e de Zumaia. Descendemos á vila guipuscoana pola ladeira do monte ata a N-634. Xunto á estrada, a man dereita, está casa Museo do pintor Ignacio Zuloaga e, encostada a ela, a ermida de Santiago, do século XV. Accedemos finalmente a Zumaia cruzando o río Urola e baixamos as escaleiras para atravesar o paseo Anxos Sorazu.

Despedimos a vila ascendendo ata o convento de San José das Carmelitas Descalzas, que funciona como albergue municipal en xullo e agosto, e pola ermida de Arritokieta. Volvendo a vista obtense unha boa panorámica final de Zumaia e a desembocadura do Urola. A estrada rural desemboca nun camiño que leva ata a área de descanso de Elorriaga (Km 12,4) , con fonte e varias mesas. Ao barrio debarés de Elorriaga pódese chegar tanto pola esquerda, por pista, como pola dereita, por camiño. Á entrada deste núcleo de montaña hai unha taberna.

En Elorriaga seguimos o itinerario do Camiño de Santiago porque tamén existe o do GR-121, que marcha máis pegado ao litoral. O Camiño baixa ata a Nacional e crúzaa para ascender por unha rampla brutal que nos interna nun camiño arboledo. Este tramo ‘rompepiernas’ sortea varios portillos e baixa de novo á N-634, á altura do barrio Mardari con bar-restaurante ao pé da estrada. Pasamos sobre a A-8 (Km 16,3) e seguimos con precaución pola Nacional. Deixámola en breve pola dereita e avanzamos por unha senda que atalla un gran tramo de estrada, e que ascende de novo ata a N-634 cun último repecho durísimo. Alcanzamos finalmente Itziar, onde ben merecemos outro descanso. O santuario de Santa María de Itziar foi un alto obrigado no Camiño do Norte. A construción é do século XVI e está levantado sobre un templo románico. No seu interior, presidindo o altar, atópase a talla da Virxe de Itziar, unha venerada imaxe do século XIII. O himno á virxe di así: “Ave, de Itziar a Virxe Bela – Ave, Nai querida do mar estrela”.

Unha pista, que desgraciadamente oculta a antiga calzada, ascende os últimos metros ata o cemiterio e baixa cara a Deba, que presenta un forte desnivel no último tramo. Xunto á pista atópase a ermida de San Roque, ao que podemos ver nunha colorida hornacina adornada con flores e un par de vieiras (Km 21) . Nada máis entrar na poboación pasamos xunto ao IES Mendata e continuamos pola rúa Mogel para coller o ascensor. O novo albergue inaugurado en xuño de 2014 atópase no edificio da estación de tren, ao pé da ría. Antes de acudir hai que pasar pola Oficina de Turismo para selar e inscribirse (Teléfono 943 19 24 52). Se está pechada pódese facer nas dependencias da Policía Municipal, que se atopan baixo os soportais da praza.

• Cara á ermida de Santa Bárbara:
  Se se pasou a noite no albergue xuvenil Igerain, o que opte pola opción máis dura para achegarse a Getaria ten que descender todo recto ata atopar a man esquerda o desvío cara á ermida. Se se toma como referencia a igrexa de Santa María A Real de Zarautz hai que seguir a man esquerda ata atoparse coa indicación á dereita.

• Duro adestramento de face á etapa reina de mañá:
  O percorrido entre Zarautz e Deba non dá tregua algunha. Salvo o descansado primeiro tramo ata Getaria, sempre que optemos polo paseo marítimo paralelo á N-634, todo será subir e baixar. Un adestramento perfecto para a etapa entre a divisorias guipuscoana e biscaíña que nos espera mañá.

• A desmano do itinerario atópase o albergue de Lastur pero a súa propietaria Maitane ofrécese a recoller en furgoneta aos peregrinos, xa sexa en Zumaia, Elorriaga, Itziar ou Deba. Ao día seguinte vólveos a deixar na etapa. Tamén oferta a posibilidade de levar as mochilas ata outro albergue.

• DEBA:

  Situada na zona máis occidental da costa guipuscoana as súas orixes remóntanse a mediados do século XIV. Os veciños de Monte Real de Itziar, a quen Sancho IV concedera en 1294 a Carta Poboa, quixeron achegarse ao mar para poder dedicarse á pesca fundando a poboación de Monreal de Deba. No século XV Deba vive un período de esplendor grazas ao transporte marítimo de las de Castela e Aragón desde o seu porto a outros países europeos. Como en moitas outras localidades da costa vasca, o século XIX trae a decadencia do sector pesqueiro e da actividade portuaria. Así, Deba transforma a súa actividade cara a fins turísticos.

  • Igrexa parroquial de Santa María: Unha austera estrutura exterior esconde no seu interior unha nave de gran altura apoiada en columnas cilíndricas e con bajorrelieves románicos do século XIII. A construción do templo foi financiada polos habitantes de Deba grazas aos impostos que procedían da exportación de las a Flandes, Inglaterra e outros países europeos. O pórtico da entrada é magnífico, probablemente tamén do século XIII, adornado polas esculturas dos doce apóstolos. O claustro, gótico, é do século XVII.

  • Deba conta con dúas praias: a de Santiago e a de Lapari . Tamén, grazas aos paseos marítimos de Cárdenas e Pablo Sorozabal, pódese admirar o perfil costeiro e obter magníficas vistas do litoral cantábrico.

  • Entre Zumaia e Deba hai grandes formacións de flysch , un fenómeno xeolóxico producido pola acción erosiva do mar sobre rocas estratificadas.

  • As festas patronais, en honra a San Roque, celébranse entre o 14 e 20 de agosto. O día 16 a imaxe do Santo sae da igrexa e leva en procesión ata a súa ermida tras a popular “Jorrai Dantza”.

• Información completa sobre Turismo de Deba en:

http://www.deba.net/es/turismo

• Ruben García Blázquez
• Ruben García Blázquez
• Ruben García Blázquez
• Ruben García Blázquez
• Ruben García Blázquez
• Ruben García Blázquez
• Ruben García Blázquez
• Ruben García Blázquez
• Ruben García Blázquez
• Ruben García Blázquez